YENİ YIL KARMAŞASI (ARALIK BLOGU)

O gün yeni yılı karşılayacaktık, çok heyecanlıydım. Sabah uyandığımda eteklerim zil çalıyordu. Hemen aç bir kurt gibi daldım mutfağa. Dışarıya baktım, her yerde süsler, ışıklar ve desenler vardı. Daha da iyisi, kar yağıyordu! Çok mutlu olmuştum. Bol bol karda oynamak için vaktim olacaktı çünkü  günlerden cumartesiydi. Nedense içimde o gün çok güzel olacakmış gibi bir his vardı. Kahvaltıya oturduk. Ben kahvaltımı bitirince salona geçtim. Akşama misafirlerimiz gelecekti ve evde bir  hazırlık vardı. Bana da süsleme işi düşmüştü. Neredeyse öğlene kadar kesip yapıştırdım ve çok güzel süslemeler yaptım. Daha sonra kocaman tozlu bir kutudan ağaç süslerini çıkardım ve onlarla da ağacımızı süslemeye başladım. Salonu süslemeyi bitirmiştim. Zaten öbür odaları süslemeye gerek yoktu çünkü misafirlerle genellikle salonda oturacaktık. O sırada kapı çaldı. Heyecanlanmıştım. Çita gibi hızlı koşarak açtım kapıyı. Arkadaşlarım gelmişti. Beni dışarı oynamaya çağırıyorlardı. Onlara hemen geleceğimi söyledim ve hazırlanmaya başladım. Annem sıkı giyinmemi söyledi o sırada. Hemen giyinip çıktım dışarı. Çok uzun bir süre dışarıda oynadıktan sonra annem beni eve çağırdı. Misafirler gelmek üzereydi. Ben dışarıdayken annem çok güzel kekler, börekler, kurabiyeler ve pastalar hazırlamıştı. Yemekler sanki “Beni ye!” diyordu bana. Ellerimi yıkadıktan sonra annem görmeden birkaç tane kurabiyeyi attım ağzıma. O sırada kapı çaldı. Annem misafirleri içeri buyur ederken ben de kurabiyeleri yememişim gibi göstermeye çalışarak tepside hiç boşluk kalmayacak şekilde onları dizmeye çalışıyordum. Tam o sırada annem mutfağa girdi. Ben de bardağıma su doldurarak dikkat çekmemeye çalıştım. Annem salona geçmemi söyledi. Hep birlikte heyecanla televizyondaki geri sayımı bekliyorduk. Annem bize mısır patlatıyordu, beni yanına çağırdı ve kurabiyeleri salona götürmemi istedi. Herkese birer kurabiye dağıttım ama kurabiye misafirlere yetmedi. Onların yüzüne bakakaldım. Şimdi anneme yediğimi nasıl açıklayacaktım? Başka çare yoktu. Boş kabı götürürken anneme her şeyi anlattım. Bana çok kızmadı. Heyecanla televizyonun karşısında bekliyorduk. Annem bize mısır getirdi. Tam o sırada geri sayım başladı 10… 9… 8… hepimiz mısırları yiyor, bir yandan da bağırıyorduk. 6… mısırın bir tanesini ağzıma attıktan sonra anın da geri tükürdüm. Ben telaşla ağzımdaki kötü tadı yok etmeye çalışıyordum. 5… 4… misafirlerin durumu da farklı değildi. 3… 2….. 1… hepimiz yeni yıla çok garip bir şekilde girmiştik. Belli ki annem mısıra tuz yerine şeker koymuştu ama olsun. Bir dahakine daha dikkatli oluruz.