Bu hikaye Taylor ailesinin kırmızı çatılı evinin içinde başlar. Tarih 30 Aralık 2013 saat 20.36… Bakalım şu evin içine, ilk önce ailenin küçük kızını, yani Amelia Taylor’ı tanıyalım. Amelia dokuz yaşında, kahverengi uzun saçlı ve ela gözlüdür. Şimdi Amelia’nın ağabeyine bakalım, Noah, on dört yaşındadır, koyu kahverengi kısa saçlı ve kahverengi gözlüdür. Hikayemiz Bayan Taylor ve Bay Taylor’ın o yılbaşı için İtalya’ya gitmeleri ve birbirlerinden nefret eden Amelia ve Noah’ın birkaç gün birlikte kalma zorunluluğu ile başlar.
Amelia ve Noah, anne ve babalarına görüşürüz dedikten sonra eve yürürken Noah, “Senin yüzünden hayatımın en berbat yılbaşını kutlayacağım Amelia.” dedi. Amelia sessiz sakin yürüdü ve yürüdü… Acaba aklından ne geçiyordu? Noah sordu “Neden cevap vermiyorsun?” “Canın bir şeye mi sıkıldı?” gibi sorular sormaya başladı. Noah gerçekten ilk defa kardeşini düşünüyor muydu? Amelia sonunda konuştu, “Ben sadece kendimi biraz suçlu hissettim çünkü senin için hiçbir şeyi bozmak istemem, benden nefret etsen bile…” dedi. Noah eve gidene kadar çıt çıkarmadı. Eve gelince Amelia üst kattaki odasına çıkıp kağıt ve kalemini aldı. Sanırım Noel Baba’ya bir mektup yazacaktı. Amelia başladı yazmaya. Mektubu şöyleydi:
Sevgili Noel Baba,
Bu yıl senden istediklerim çok az. Oyuncak değil, scooter değil, şeker değil… Sadece ama sadece ağabeyim Noah ile iyi geçinmemiz, üzüldüğümde beni terapist gibi dinleyecek birisine ihtiyacım var. O da Noah.
Sevgiler,
Amelia Taylor
Ne kadar da üzücü değil mi? Noah Amelia ile konuştu ve artık kavga etmeyeceklerine yemin ettiler ve ilk defa birlikte oynadılar. Aradan birkaç saat geçti ve saat 23.59 olmuş. Yeni yıla birkaç saniye kalmıştı ama bir anda kapı çaldı. Bunlar Bay ve Bayan Taylor’du. “Anne! Baba!” diye şaşırdı Noah. Annelerinin ve babalarının uçağı bozulmuş ve binememişler. Beraber son on saniyeyi saydıktan sonra Amelia bağırdı: “Noel Baba, dileğimi yerine getirdiğin için teşekkürler!”