Sabah 31 Aralık gününde erkenden kalktım. Mutlulukla banyoya gidip yüzümü yıkadım. Yüzümde bir yeni yıl gülümsemesi vardı. İstemsizce belirmişti yüzümde. Dişlerimi fırçalayıp hemen odama gittim. Dolabımdan en güzel kıyafetlerimi çıkarıp yatağıma koydum. Her şey tamamdı. Öğleye doğru aldığım hediyeyi paketlemeye gittim. Çok garip, aldığım hediye yerinde değildi. Evi karış karış aramıştım ama hiçbir yerde yoktu. O anda annem bana seslendi:
—Kızım, hediyeni hallettin değil mi?
Telaştan dilimi yutmuş gibi konuşamadım. Annemin öğrenmesini istemiyordum çünkü bu hediyeyi annesine sürpriz yaparak almıştı ve bunu annesine söyleseydi annesi sürprizi öğrenecekti ve bir anlamı kalmayacaktı. Gece yarısına kadar bulmam gerekiyordu. Başlamıştım. Bir süre sonra tekrar tekrar aynı yerlere baktım ama bulamadım. Artık çok geçti. Saat tam varıyordu ki artık anneme söylemem gerekiyordu. Sonuçta sürprizin bir anlamı yoktu. ”Annecim, ben sana biriktirdiğim paralarla hediye almıştım ama kaybettim sürpriz olduğu için söyleyemedim. Çok üzgünüm, dedim. Annemin tepkisi olmadı. Nasıl yani? Sonra annem söze girmeye başladı. ”Sevgili kızım, ben biliyordum. Sanırım saklarken benim kilere gitmeyeceğimi sandın. Ben senin hediyeni görünce çok şaşırdım ama sürprizi kaçmasın diye açmadım. Seni çok seviyorum düşünceli kızım.” dediği gibi geri sayım başladı. 10…9…8…7…6…5…4…3…2…1 HOŞ GELDİN YENİ YIL! Sonra annem bir kutu getirdi. Bu benim ona aldığım hediye. Gerçekti merak edip açmamış. Ona aldığım bileziği görünce çok mutlu olmuş gibi gözüküyordu. Bana teşekkür etti ve bileziği taktı. Artık benim uykum gelmişti. Annem bunu fark edip uyuma saatinin geldiğini söyledi. İşte böyle bir günle bir yılı kapattık, yeni bir yola böyle girdik…