Hayatımda bir gün bile müzik çalışmamış olmama rağmen bir gün uyandığımda müzik dehası olarak uyandım. İnanılmaz ama gerçekti ve daha önceden hiçbir müzik bilgim olmamasına rağmen müzik konusunda dünya çapında yetenekli birisi olarak uyanmıştım. O anki hislerimi anlatmadan duramayacağım.
Önce ben de ne olduğunu anlamadım ve olanlara inanamadım. Yani ilk hislerim şaşkınlık ve inanamama oldu. Şaşkınlığım geçince düşünmeye başladım; Nasıl olur da hiç çalışmadan müzik konusunda birdenbire dahi olmuştum? Önce bu soruya yanıt bulmaya çalıştım. Ne kadar düşünürsem düşüneyim bu soruya verebilecek mantıklı hiçbir yanıt bulamadım. Düşündüm, düşündüm ama cevabı bulup merakımı gideremedim.
Cevabı bulamadıkça şaşkınlığım geçti ve bu durumda neler yapabilirim onu düşünmeye başladım. Evdeki eski gitarı elime aldığımda hiç çalışmadığım halde şarkıları çok güzel çalabildiğimi fark ettim. Ondan sonra evdeki orgu denedim. Org ile de şarkıları çok güzel çalabiliyordum. Bunun üzerine arkadaşımı aradım ve bu olayı ona da anlattım. Arkadaşım bana inanmadı ve evlerine çağırdı; evlerindeki piyanoda ona bir şeyler çalmamı teklif etti. Hemen onlara gittim ve arkadaşımın piyanosu ile bir şeyler çalmaya başladım. Arkadaşım beni iyi tanıyordu ve piyano çalmayı bilmediğimi biliyordu. Neredeyse on yıldır piyano çalmakta olan kendisinden daha iyi piyano çaldığımı görünce o da bu duruma inanamadı. Benden daha zor bazı şarkıları çalmamı istediğinde onları da mükemmel şekilde çalınca artık bana inandı.
Arkadaşımla beraber de hayatımda bir gün bile müzik çalışmamış olmama rağmen bir gün müzik dehası olarak uyanmamın sebebinin ne olabileceğini düşündük ve ikimiz de mantıklı bir açıklama bulamadık. Aynı ben de olduğu gibi arkadaşım da önce bu duruma çok şaşırmış, sonra sebebini bulmaya çalışmıştı; ama o da sebebini bulamamıştı.
Şaşkınlık ve merak duyguları geçtikten sonra bu durumda ne yapabilirim diye düşünmeye başladık. Arkadaşım benim bu yeteneğimle dünya çapında bir konser piyanisti olup çok meşhur olabileceğimi söyledi. Ben de ona benim dünyanın en ünlü rock gruplarından ünlü bir gitarist olabileceğimi söyledim. Şaşkınlık ve merak duyguları geçmiş, yerini bu yeteneğimle neler yapabileceğim konusunda planlar yapmaya başlamıştık. Rahatça çok ünlü ve çok başarılı bir müzisyen olabileceğim kesindi. Şimdiki duygu ise heyecan ve mutluluktu.
Heyecanla hangi müzik grubunda hangi müzik aletini çalsam acaba diye birlikte planlar yaparken arkadaşım birden suskunlaştı. Ne olduğunu sorduğumda bana: “Tamam sen şimdi dünyanın en ünlü gruplarında çalıp dünyanın en ünlü müzisyenlerinden olabilirsin, ama bu ne kadar adil olur sence?” diye sordu. “Ne demek istiyorsun?” dediğimde bana açıkladı: “İnsanlar başarılı olmak için yıllarca çok fazla çalışıyorlar ve dahası her çok fazla çalışan da başarılı olamıyor. Çok başarılı olanlar hem çok yetenekli hem de çok çalışmış olanlar. Hem çok yetenekli olup hem de yıllarca çok çalışanlar ancak çok başarılı olabiliyor. Senin hiçbir emek harcamadan böyle bir başarıyı yakalaman ne kadar adil olur?”.
Önce şaşırmış, sonra meraklanmış, sonra çok heyecanlanmış ve mutlu olmuştum. Ama en sonuncu duygu ise şüphe olmuştu benim için. Acaba hiç çalışmadan elde ettiğim bu yeteneğimi kullanmam adil olur muydu acaba? Arkadaşımla uzun süre bu konuyu konuştuk. Saatlerce konuştuk ve bir cevap bulamadık. O yüzden bu öykü ile size sormak istiyorum; sizce bu öykü nasıl bitmeli? Hiç çalışmadan gelen bu yeteneğimle çok ünlü ve başarılı olmalı mıyım, yoksa bu yeteneğimi adil bir durum olmadığı için hiç kullanmamalı mıyım? Siz olsanız ne yapardınız?