Normal bir gündü. Uyandım,tuvalette işlerimi hallettim ve kahvaltı edip okula gittim. Ve boom,farkettim ki Aslı bugün yok! Çok heyecanlıydım,neden mi? Çünkü Aslı birazcık…..kötü biri diyelim,ben ve arkadaşlarımı birkaç kez pataklayıp zorbalık yaptı kadar. E tabi buda çok az değilde neyse işte giderken ayağım kaydı ve düşüp ayağımı kırdım ama ordada gördüğüm günümü rezil etti. Aslı’nın arkadaşı..evet oda bir zorba. Ay anlamadım ne var bu zorbalıkta,moda gibi birşey mi? Derkeeen öğretmenler Aslı’nın arkadaşı Zehra’yı beni döverken yakaladılar hatta okula Aslı gelince onuda cezalandırıp beni ödüllendirdiler. Eve gidince beni arkadaş ve dev gibi hediyelerin beklediği bir parti ile karşılaştım. Herkes beraber söylemeye başladı
”iyki doğdun Baaraaan”
“Çok teşekkürler!!” derken Aslı girdi içeri.
– Aslı…bir adım daha bile ileri gitme ve orda kal!
-Rahatla Baran özür dilemeye geldim..çok üzgünüm ne yaptığımı bilmiyordum, iyiki doğdun!
-Sağol Aslı,olur öyle şeyler rahat ol.
Aylar geçti ve ayağım iyileşti. Okuluma döndüm,oyunlar oynayıp eğlendim,öğrenip durdum ve çok çalıştım ve en son yıl sonu karnemde 100 aldım. Aslı,Orhan,Ahmet gibi tüm arkadaşlarım beni tebrik ettiler ve Zehra’da öyle. En son tam bu tarihte ben şuan ben bir iş adamıyım ve çok ünlü birisi oldum. Sizde çok çalışın,hiç pes etmeyin,hayatın tadını çıkarın ve bir barınakta sığınıp,yiyip,içip,okuyup sıkıntısız yaşayabildiğiniz için kendinizi şanslı var sayın ve benim gibi değerini bilip bu şansı kullanın.