Hayatımın En Heyecanlı Anı

Ben beş yaşındayken aile dostlarımızı ziyarete gitmiştik.  Birlikte zaman geçirirken kızları bize piyano çalmaya başladı. Onun piyano çalmasına hayran kaldığım için bende piyano çalmak istedim.
Bizimkiler beni altı yaşıma geldiğimde piyano kursuna yazdırdılar. İlk deneme dersi sonunda öğretmenim “Zeynep piyano çalmak içim yetenekli. Derslere başlayabiliriz”demişti.
İki ay boyunca düzenli olarak piyano kursuna devam ettikten sonra konsere çıkabileceğimi öğrendim. Bir sürü kişinin önünde piyano çalacağım için çok heyecanlıydım.
Konser günü geldiğinde bir sürü seyircinin önünde piyano çalmaktan korktuğun için gitmek istemedim. Annem ve babam beni rahatlatmaya çalıştılar. İlk defa konsere çıkmanın heyecan verici olduğunu ama bunun çok keyifli olacağını söylediler.
Konser saati geldiğinde bizleri kulise aldılar.  Ailelerimiz konser salonunda bizleri bekliyordu. Sıra bana geldiğinde kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Sahneye çıktım ve parçamı çalmaya başladım. Bizimkilerin dediği korkulacak bir şey olmadığını anlamıştım. Çok güzel bir duyguydu. Hayatımın en heyecanlı anıydı.