Hayatımın En Heyecanlı Günüydü…

Ben beş yaşındayken aile dostlarımızı ziyarete gitmiştik. Birlikte zaman geçirirken kızları bize piyano çalmaya başladı. Onu gördükten sonra bende piyano çalmayı çok istedim.
Ailem ben altı yaşıma girdiğimde beni piyano kursuna göndermeye karar verdiler. İlk deneme dersi çok güzel geçmişti.  Dersin sonunda öğretmenim “Zeynep piyano çalmak için yetenekli. Derslere başlayabiliriz.” demişti.
İki ayın sonunda konsere çıkacağımı öğrenmiştim. İki ay boyunca her hafta sonu derslerime devam ettim. Bir sürü seyircinin önünde piyano çalacağım için çok heyecanlıydım.
Konser günü geldiğinde bir sürü kişinin önünde piyano çalacağım için çok korkmuştum. Konsere gitmek istemedim. Annem ve babam beni rahatlatmaya çalıştılar. İlk defa konsere çıkmanın heyecan verici olduğunu ama bunun çok keyifli olacağını anlattılar.
Konser saati geldiğinde bizleri kulise aldılar. Ailelerimiz konser salonunda bizi beklemeye başlamışlardı. Sıra bana geldiğinde kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Sahneye çıktım ve parçamı çalmaya başladım. Annemin ve babamın söylediği gibi korkulacak bir şeyin olmadığını anladım.
Çok güzel bir duyguydu ve hayatımın en heyecanlı anıydı. İyi ki piyano ile tanışmışım.