İşte o beklediğim gün gelmişti. Bir gece öncesinde hazırlamam gereken herşeyi çantama koyduğumdan emin olmak için yeniden kontrol etmiştim. Tüm kontrollerimi yaptıktan sonra dişlerimi fırçaladım, kitabımı alıp yatağa yattım. Heyecandan okuduklarımı çok hatırlamasamda ısrarla okumaya devam ettim. Gece bir uyanık bir uyur şekilde sabaha kadar yatakta döndüm. Sabah uyandım heyecanım daha da artmıştı. Bu heyecanla başa çıkmayı öğrenmem gerek diye geçirdim içimden. Kendime gelip, kahvaltımı yaptım. Kahvaltımı yaparken kuralları aklımdan geçirmeye başlamıştım ve annemin söylediklerini duymadığımı fark ettim. Oysa ki bana ‘her zaman yaptın, yine yapacaksın. Sana güveniyorum.’ diyordu. Annemden bunu duymak bana iyi gelmişti.
Evden çıkıp gideceğimiz yere varmamız yirmi dakika sürmüştü. İçeriye girdiğimizde herkes hazır bekliyordu. Bende doğruca soyunma odasına koştum. Annemler beni izlemek için yerlerini almışlardı. Onlara uzaktan el salladım ve benim için ayrılan yere geldim. Yarışların başlamasına kalan süre on dakikaydı. Düdüğün çalmasıyla birlikte herkes suya atladı. 600 metre serbest, 300 metre kurbağalama, 100metre kelebek ve 400 metre sırt üstü yüzmemiz gerekiyordu. Nefesimi doğru kullanmak yaptığım en iyi şeylerden biriydi. İlk turu bitirdiğimizde sona kalıp yarışması gereken ilk on kişi belli olmuştu. Yarım saatlik bir aradan sonra kalan on kişi yerlerini almış bekliyordu. Herkesin heyecanı yüzünde belli oluyordu. Çalınan son düdük ile beraber herkes yüzmeye başladı.
Yüzmeye başlayınca karnıma giren ağrı şiddetlendi. Çok düşünmemeye çalışsamda yüzerken geride kalmama sebep olmaya başlamıştı. Bir an sanki olduğum yerden uzaklaştım ve kendimi boynuma birincilik madalyası takılırken hayal ettim. O an annemin benimle ne kadar gururlandığını gördüm ve kendime geldim. Kendime geldiğimde altıncı sıradaydım ve hızlanmam gerekiyordu. Yapabilirdim. Hızlandım, daha çok ayak çırptım ve kollarımı tüm gücümle kullanmaya başladım. Gittikçe ön sıraya ilerliyordum fakat önümde hala bir kişi vardı ve sürem çok azalmıştı. Ayaklarımı daha da hızlı çırpmaya başladım. Son bir saniye kala öne geçmeyi başarmıştım ve haala kendimde buna inanamıyordum. Hayatımın en heyecanlı anıydı. Asla unutamayacağım çok değerli bir birincilik alıp hocalarımı ve ailemi gururlandırmıştım.