HERKES İNTERNETE BAĞLI BİR ŞEKİLDE YAŞAMAYA DEVAM EDERKEN..
Annemin kızım saat kaç olmuş çabuk uyan artık demesiyle okula geç kaldın demesiyle uyandım bunun nasıl olduğunu hiç anlamamıştım çünkü akşam yatmadan önce üç kez alarmımı kontrol etmiştim neyse hızlıca yataktan kalkıp, hazırlanıp okula gittim. Sınıfa gittiğimde şok oldum çünkü sınıfta sadece beş kişi vardı. Öğretmenimiz sınıfa girince ders işleyemedik çünkü tahta çalışmıyordu. Üçüncü dersin sonunda (ben ikinci derste gelmiştim) gelmeye başlayan arkadaşlarımızdan öğrendiğimize göre ülke genelinde internet yokmuş. Böylece bütün gün boyunca test çözdük. Akşam eve gidince durum pek farklı değildi ne film seyredebiliyorduk, ne de arkadaşlarımızla görüntülü konuşabiliyorduk. Bu durumdan tek etkilenmeyen kişi annem gibiydi bunu ona söylediğimde sadece güldü ve dedi ki “Bizim çocukluğumuzda internet, telefon ,tablet yoktu ki o yüzden kendimizi hep meşgul tutmak zorundaydık.”
O akşamüstü bütün zamanlardan daha güzeldi ne mi yaptık? İlk olarak bütün kutu oyunlarımı bir masaya dizip teker teker oynadık, sonra annem bana küçüklüğümü anlattı. Birbirimize bilmeceler sorduk en son yatma vaktim gelince kitap okuyup yattım. Tek hatırladığım uyumadan hemen önce bunu tekrar yapmak için birbirimize söz verdiğimizdi. Sanki o akşam bize bir sihirli değnek deyip her şeyi güzelleştirmişti!