Savaş

Doğa ile savaştayız, kazanırsak kaybedeceğiz. Karşılıklı bir savaşın içindeydik her zaman. Çıtayı biz yükseltince karşı tarafta yükseltiyordu. Sonra biz daha çok zarar veriyor, kendimizce kazandığımızı zannediyorduk. Kazandığımızı düşünüp sevinirken kendi sonumuzu getiriyorduk. Gözlerimizin önündekini göremeyecek kadar kör olmuştuk. Uçuruma doğru koşuyorduk. Atladığımız zaman bir dala tutunacağımız inancıyla ilerliyorduk. Fakat biz tam tutunacak bir dal bulunca o dalın bizden kaçacağından haberdar olmadan yaşıyorduk. Uzun lafın kısası biz savaştıkça her şeyimizi kaybediyorduk. Biz bu savaşın savaştıkça kazandığı, kazandıkça kaybettiği tarafıyız. Silahlarımızı yere bırakınca kaybedeceğimiz korkusuyla savaşmaya devam ediyoruz. “Öyleyse savaşalım” denmesi tepkimizi değiştirecek mi? Yine kaybedeceğimizi bile bile galip gelmeye karşı kör bir inanç içinde savaşacak mıyız? Yoksa silahlarımızı sonunda yere koyup yenilgiyi kucaklayacak mıyız?