Her zamanki gibi kalktım ve odamdan çıktım ama eşyalarım yok. Aşağı kata iniyorum, yok. Çatıya bakıyorum, yok. Kahvaltı yapmak için dışarı çıkıyorum ve ne gördüğüme inanamadım. Hiçbir şey yok. Gece 3’te havaya silahla ateş açan komşumun evi orda ama değişik ki her zaman olduğu gibi kendisi bahçesinde değil. Arabama binip etrafta geziyorum ama normalde olması gereken hiç kimse yok. Bu yüzden daha çok gidiyorum ve nedense yol olması gerektiği gibi sağa doğru bir kavşak ile dönmüyor. Yerinde olan binalar bitiyor, bomboş bir yolda gidiyorum. Benzinim inmiyor. Gidiyorum. Olan hiçbir şey yok. yollar bitiyor ama araba durmuyor. Sadece boşluk içinde uçuyor. Sonra uyanıp zihnimin benimle oynadığını öğreniyorum.
(Visited 14 times, 1 visits today)