Resimle tanışmam her çocuğun olduğu gibi çok küçük yaşlarımda başladı. Küçüklüğümde resim yapmayı, boyamayı, kağıtları keserek şekiller yapmayı ve hayal gücümü resimde kullanmayı çok severdim.
4 yaşındayken soğuk bir mart akşamında annemin işten gelmesini bekliyordum. O gün çok heyecanlıydım, Dünya Kadınlar Günü’ydü ve annemi mutlu edecek bir hediye yapmıştım. Saatler geçmek bilmiyordu, içim içime sığmıyordu. En sonunda annem zile bastı ve kapıyı koşarak açtım. Elimde ona çizdiğim resim… Annem çok duygulandı, gözleri ağlamaklı, kocaman sarıldı bana. “Dünyalar benim oldu bugüne kadar aldığım en güzel hediye.” diyerek bana teşekkür etti. Herkesin hayatta bir ilki vardır ya benim de ilk resim heyecanım böyle oldu.
Annem bir sürü boya kalemi ve resim defteri getirdi ertesi gün. Kreşte arkadaşlarımla birlikte boyamalar, resimler yaptık. Bir Van Gogh olma hayalim yok belki ama yaratıcılığı keşfetmek, düşünce gücünü geliştirmek, sevdiklerini mutlu etmek hayatta en unutulmaz anlar. İlk başta boyaları tanımam için annem bana kalemlerin renklerini öğretti. O anda çok heyecanlıydım. Annemle vakit geçirdiğim için de çok mutluydum. Annem, boyama kitapları almaya devam etti, sevdiğim çizgi film karakterlerini de yapmaya ve boyamaya başladım. Boyadıkça mutlu oluyordum. Evden dışarıya çıktığımızda da hep yanımda taşıyordum. Resimle çok mutlu bir küçüklük yaşadım.
Kreşte yaptığım resimleri panoya asıyorlardı, öğretmenim de beni destekliyordu. Aslında bir insanın yeteneğini görmesi için iyi bir aile, iyi bir öğretmen yeterli. Yetenekler fark edildikçe insanın kendine özgüveni de artar. Şu anda büyüdüğüm için ve derslerim ağırlaştığı için vakit kalmıyor ancak içimde hep resim yapma heyecanı var. Annemin o ilk yaptığım resme baktığı gözlerini hiç unutamıyorum.
Belki de yanlış yapıyorum, bir şekilde resme vakit ayırmam gerekiyor ama teknolojiyle tanıştığım için bazı uygulamalar daha çok ilgimi çekiyor.
Teknolojinin bu denli hızlı yayılması, sosyal medyanın popülerliği küçüklüğümüzde oynadığımız oyunları, yaptığımız resimleri bize unutturuyor. En azından benim fikrim bu.
Yeteneklerimizi ertelemeyelim. Keşke dünyamızı da boyama şansımız olsa. Tamamen parklarla, ormanlarla, denizlerle dolu bir resim yapardım. Annemin mutluluğu, benim ilk resmim. Gerçekten ilkler unutulmaz.
