Her yer karanlık. Çok karanlık… Yatağımdan kalktım. Yavaş yavaş ilerledim. Masamın önünde durdum. Dikkatlice eğildim. Elim masa lambama uzandı, açtım. Artık o kadar da önemli değildi. Yatağımı düzelttim ve sakince üzerine oturdum. Çok geçmeden gözüm karardı, uykumun olduğunu hissettim.
Her şey çok hızlı gelişti, uyandığımda havaalanındaydım. Yavaşça yerden kalktım. Burası bomboştu. Etrafta gezinmek istedim, burası iki katlıydı. Üst kata çıktım. Sanki merdivenler hiç bitmeyen bir yoldu. Nihayet 2. kata vardım, öcü gibi etrafta dolaşıyordum. Nerede olduğumu bilmediğim için içimde bir korku vardı. Uzun bir süre gezinmeme karşın hiçbir şey bulamamıştım. Kapısı açık olan tek bir mağaza vardı. İçeriye geçtim. Burası bir motor dükkanıydı. Bir koltuğun üzerine oturup ağlamaya başladım. Ne olduğunu merak ediyordum… Akşama kadar ağlamış olabilirim. Ağlamaktan gözüm şişmiş bir şekilde dükkandan çıktım. Burası sanırım terk edilmişti. Üst katı artık adım gibi ezberlemiştim. Alt kata da inmek istedim, belki farklı bir yer görürdüm. Orada da yine bir tane açık mağaza vardı. İçeriye daldım. Bu ise bir kıyafet mağazasıydı. İçeriye oturdum. Düşünürken bu ana kadar fark etmediğim bir şey fark ettim: Duvarda kocaman bir delik vardı! Hiç düşünmeden koştum, atladım. Keşke bu kadar acele etmeseydim. Daha yere ulaşamadan gözlerim yavaş yavaş kapandı. Bu benim son nefesimdi…