Keşke Dememek İçin…

Bu hayata bir kere geliyoruz. Ve bana sorarsanız şu yaşımda ben her hafta sonu arkadaşlarımla vakit geçirmek yerine her gün uyuyup kalktığım bir koltukta, üzerimde çürümüş  kıyafetler ve elimde koca bir paket cipsle oturup televizyon seyretseydim, elli yaşıma bastığım zaman en büyük pişmanlığım olurdu. Abartıyormuşum gibi gelecek olsa da şu hayatta bir saniyenizi bile gereksiz bir şeye kaybetmemelisiniz. Çünkü sizin ömrünüzün ne zaman biteceği ya da ne kadar kaldığı hakkında en ufak fikriniz yok. Hiçbirimizin yok. Ve bu hayatı dolu bir şekilde geçirmek bizim elimizde. İnsandan insana değişebilir belki fakat, sosyal bir birey olarak yetişmek sadece kendiniz için değil toplum için de çok yararlı. Bazı insanlar kendi başına ve tek takılmayı tercih etse de bu benim paragrafın başında verdiğim örnek düzeyine çıkmamalı. Çünkü bir gün eğer gerçekten evinize kapanıp o düzeye ulaşırsanız bu da kendinize yapabileceğiniz en büyük kötülüklerden biri olur. “Ben seviyorum öyle” diyen kesin olacaktır fakat keyif için film izlemek ve artık hayattan hiçbir beklentisi olmayıp bağımlılık için izlemek farklı şeyler. Bağımlı olan insanların da bilimsel olarak bir süre sonra depresyona girdiği tespit edilmiştir. Bir bakıma aslında sadece fiziksel anlamda hayattasınız. Sosyalleşmenin sadece eğlenmekle alakası olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz çünkü sosyalleşmek bir ihtiyaçtır. Nefes alıp vermek gibi. Mesela bir aslanı hayvanat bahçesinde tutup, yıllar boyu yemeği siz önüne koyarsanız o aslanı dış dünyaya saldığınız vakit, o aslan en fazla 1 hafta hayatta kalabilir. Çünkü avcılık yetisini yıllar önce kaybetmiştir. Bizim için de aynı şey geçerli. Biz de hayatta kalabilmek için, hayatta kalma içgüdülerimizi geliştirmeliyiz. Ayrıca sosyalleşmek sadece arkadaşlardan da ibaret değildir. Okula gidip eğitim almakta sosyalleşmek kavramının içine girer. Ayrıca insanlar hayatta kalabilmek için başka insanlara da ihtiyaç duyar. Çünkü bir birey dünyaya bilgi sahibi biri olarak gelmez. Mesela konuşmayı ilk anne ve babadan örnek alarak başlar. Okula başladığı vakit öğretmenleriyle hayat bilgisi edinir. Arkadaş sahibi olup iletişim yönleri güçlenir. Ve bunların hepsi çok değerli şeyler. Bir insan evde oturup bu bilgileri tazeleyemez veya üzerine ekleyemez çünkü sosyalleşmek için bir çaba da bulunmuş olmaz. Başta dediğim şeyi tekrar diyeceğim. Bu hayata bir kere geliyoruz ve bu dediğim şeyleri yapmak için bir emekte bulunursak vakti gelip bir ihtiyar olunca hiç “keşke” demeyecek olmak çok güzel bir şey