Biri bana olacakları söyleseydi inanmazdım.
Her yer çok sessizdi. Meraklanıp dışarı çıktım. Kimse yoktu, etraf bomboştu.
En yakındaki alışveriş merkezine gittim ve yine kimse yoktu, yine etraf bomboştu.
Ardından okula ve bir markete gittim. Yine kimse yoktu.
Şaşkındım, hiçbir şeye anlam veremiyordum. Nasıl olur da herkes bir anda ortadan kalkabilirdi ki.
Ya da neden bir tek ben kalmıştım, neden bir başkası değil de bir tek ben kalmıştım, neden herkes bir anda yok olmuştu ki?
Bu soruları düşünürken bir ses duydum: “Hadi kızım, kalk!”. Hemen gözlerimi açtım. Meğer bu sadece bir rüyaymış.
Ama ben o kadar korkmuştum ki hemen pencereden dışarı baktım. Her şey normaldi. Dışarıda insanlar, arabalar vardı. Çok rahatlamıştım.
İyi ki bu dünyada tek başımıza değiliz.