Emily Bronte’nin “Kötü bir yürek, en sevimlileri bile çirkinden de kötü yapar.” cümlesi bence kötü bir yürek karşındaki ne kadar sevimli olsa bile onu kötü ve çirkine dönüştürebilir demek. Karşındaki kötü kalpliyse ve iyi kalpli biriyle arkadaş olduysa iyi kalpli kişi kötü olabilir. Başkalarının huyu bize geçebilir. Kötü insan karşısındaki güzelliği, şansı ve doğanın ona tanıdığı yaşam hakkını göremez. Çünkü zaten her şeye kötü bakar. Karşısındaki iyi kişiyi iyi değerlendirip iyi olma şansını kaybediyor. Bu şans bütün dünyayı etkileyebilir. Kötü olan iyiye dönüşebilseydi birini iyiye dönüştürür ve bu öyle devam ederdi. İyi, kötüyü ancak kötüyü güzel baktırarak iyi yapabilir, ya da hiç. Doğada yürürken mutlu olabiliriz ama düştüğümüzde acı çekebiliriz. Aynı bunun gibi kötülükte ortalığa saçılabilir. Bu görüş açısı benim. Ya sizin ki?