SADECE BEN

Normal bir gündü. Hiçbir sorun yoktu. Ben ise AVM’ye gidiyordum. AVM’de bir sürü kargaşa vardı, insanlar bir yerde toplanmışlardı. Ben de galiba her şey bedava oldu deyip kıkırdadım. Sonra insanların olduğu yere gittim. Neredeyse AVM’deki tüm insanlar oraya toplanmıştı. Neyse bir adam orada çılgın bir kahkaha atıyordu ve diyordu ki: “Bu dünyadaki bütün herkesi başka bir gezegene atacağım!” Ben de şaşırdım ve korkmaya başladım. Tam oradan koşa koşa gidecekken adam devam etti ve dedi ki: “Ama sadece bir kişi bu dünyada kalacak!” Ben de orada kalmak istedim. Herkes aralarında fısıldaşmaya başladı. Ben de birisini gizlice dinledim ve şunu dediklerini duydum: “Burada bir kız bu dünyada kalacakmış.” Acaba kim? 10-11 yaşındaymış. Ben de şaşırdım çünkü tek 10-11 yaşındaki kız bendim! Titremeye başladım ve hemen oradan koşa koşa evime gittim. Annem: “Niye hemen geldin ve köpek maması aldın mı?” diye sordu. Ben de korkudan köpek maması almayı unutmuştum ve anneme “Ehhh… Anne orada çok fazla insan vardı da. Bir yerde toplanmışlardı, ehh ben de onları dinledim” dedim ve biraz daha yüksek sesle konuşmaya başladım: “Tüm dünyadaki insanlar başka bir gezegene gönderilecekmiş.” Annem ise “Bunlara inanma canım sadece insanları korkutmak için yapılıyor.” dedi. Ben de “Tamam.” dedim ve tekrar o AVM’ye gidip köpek maması aldım. Bir ay sonra bir tabela gördüm şu yazıyı gördüm: “Bedava köpek satıyoruz, bir arkadaş almak istiyorsanız buraya HEMEN gelin!” Bir şeyin yanlış olduğunu hemen fark ettim ve oraya gittim. Oraya vardığımda beni içeri almadılar. İnanabiliyor musunuz? Herkesi aldılar ama beni almadılar! Ben de içeri baktım ve içeriye giren herkesi bir makinenin içine yerleştiriyorlardı ve kucaklarında ise bir chihuahua duruyordu! (çivava bir köpek türü) Neredeyse Ankara’daki herkes oradaydı ve bir yere fırlatılıyordu! Sonra AVM’deki adamı hatırladım ve çok korktum. Hemen içeriye tekrar baktım. Annem bile oradaydı. İçeriye girmeye çalıştım ama çok geçti. Çok üzülmüştüm, evime gittim ama evimin anahtarı annemdeydi. Ama bir tel tokam vardı, onunla kapıyı açtım ve içeri girdim. Köpeğimin gitmediğini görünce çok rahatladım ama köpeğim hiç rahatlamışa benzemiyordu. Onu sakinleştirmek için birkaç ödül maması verdim ağlaması durdu ama kapının önünde annemi bekliyordu. Bir an annem bana mesaj atmış: “Pepsi iyi mi?” diye yazmış. Ben de “İyi, seni kapının önünde bekliyor.” diye yazdım ve “Anne sen neden oraya gittin?” dedim. Annem de “Beni buraya zorla soktular.” dedi. Üzüldüm ve “Ne zamana gelirsin?” dedim. O da “Burası roket gibi, kontrol edilebiliyor.” dedi. Ben de rahatlamıştım ve “O zaman gelir misin?” dedim. O da “Gelmeye çalışırım.” dedi. Biraz köpeğimi neşelendirmek için onunla oynadım, ödül maması verdim. Onu mutlu edecek her şeyi yaptım ama olmadı. Ben de annem olmadığı için üzgündüm. Biraz rahatlamak için ilk kez dışarıya çıktım ve dışarısı çok ılıktı ama kış ayındaydık. Şaşırdım ve içimden “Acaba kalın giyindiğim için mi bana ılık geldi?” diye düşündüm. Üstümü çıkardım ve hala ılıktı! Biraz da sevinmiştim aslında. Evime gittim. Pepsi biraz ıslanmıştı, onun patilerini kuruladım ve mamasını koydum. Ev çok sessizdi ve geceleri ise ürkütücüydü. Birkaç ay sonra dışarıya çıktığımda parkın biraz daha uzaklarında bir yardım çığlığı duydum. Ben de içimden “Belki hayal gücümdür.” dedim. Çığlık biraz daha sesli gelmeye başladı. Artık benim hayal gücüm olduğuna inanmıyordum ve ses annemin sesine benziyordu. Hemen sesin geldiği yöne doğru gittim ve işte oradaydı! Annemi gördüm ama annem kan ter içindeydi ve hemen yanında kardeşim duruyordu, bayılmıştı. Hemen evime gittim ve onları yatağa koydum. Onlara birer çay yaptım ve annem ise “Vay! Ne ara bu kadar güzel yemek yapmayı öğrendin. Bak yalnız kalınca her şeyi öğrenebiliyormuşsun!” dedi. Ben de tam sözüme başlayacakken pepsi annemin ve Jerfi’nin üzerine atladı. Aylardır onları kapının önünde bekliyordu. Annem ve Jerfi iyileştiğinde onları dışarıya çıkarttım ve annem “Aa, neredeyse tüm dünya sessizliğe bürünmüş!” dedi. Ben ise “Evet, benim aylardır nasıl yaşadığımı sanıyorsunuz?” dedim ve “Merak etmeyin hemen alışabildim” diye devam edip güldüm. Bundan sonra iyi bir hayat yaşadık.