Hayat size karşı bile isteye yapılan her hatayı tolere etmek için çok kısa.
Bu yaşımda bunu nerden mi biliyorum? Ailemin beni yetiştirirken bana öğrettiklerinden. İnsanlara karşı nasıl saygılı, hoş görülü olmamız gerektiğini öğretirken. Yeri geldiğinde bir çok şeyi affetmemiz gerektiğini ve kendi iyiliğimiz için istemediğimiz davranışlara ve tekliflere hayır dememiz gerektiğini de öğrettiler.
Annem ettiğimiz sohbetlerde sık sık şu konuşmayı yapar “Fazla tahammül, gereksiz hoşgörü seni değersiz, karşındakini de hadsiz yapar. Öyle sınırlar koymalısın ki nerede duracağın, seninle nasıl duracağını bilsin. Ve şunu sakın unutma seni tanıyan insan neye üzülüp neye sinirleneceğini bilir ve elinden geldiğince yanlış davranmamaya çalışır. Eğer bunu bile bile hatayı yapıyorsa ve tekrarlıyorsa, gerekli cevabı vermeli, gerekirse hayatınızdan çıkarmalısınız. Kırılmasın diye kendinize zarar vermemelisiniz. Karşınızdakinin tahammül edemeyeceği davranışları size yapmasına izin vermemelisiniz. Kendi katlanamıyorsa sizin de tahammülünüzü zorlamamalı. Bunları yapıyorsa zaten sizin hayatınızda yeri olmamalı. Siz her yapılanı tolere ettikçe, daha fazlasıyla karşınıza gelecek, buna izin vermeyin. Kendiniz için hayır deyip durması gereken yeri gösterin.”
Benim hayat ile ilgili düşüncelerime gelirsek. Yaşla alakalı olmayan şeyler var. Çevreden görüp bir çok şeyi kafamda şimdiden belirleyip planlar yaptım.
Bir önceki yazımda da bahsettiğim gibi bu hayat senin ve başkaları için harcanmayacak kadar kısa. Kendin için yaşa aynı hayattan onlara da sunuldu.
Hayatın içinde gözlemlediğim kadarıyla, hepsi değil ama birçok insan, kendisine yaptığınız iyilik kadar seviyor sizi, çıkar sevgisi yani. Onlar için bir şeyler yaparsanız onlar için mükemmel bir insansınız. Ama yapmayı bıraktığınızda sizi kötü ilan etmekten asla çekinmiyorlar.
Hayatın gidişatına bir başka açıdan baktığımızda insanlar hep gergin, hep kavgaya hazır. Kimse de anlayış kalmamış, beyinler yanlış anlama üzerine çalışır olmuş. Bunun nedeni de ülkece son zamanlarda yaşanan maddi sıkıntılara bağlıyorum. Herkes daha çok çalışıp hayatını devam ettirmeye çalışırken insani birçok değeri unutmuş gibiler.
Hayatla ilgili düşüncem ya da beklentim, ailemin öğrettiği gibi saygılı, sevgi dolu ve en önemlisi ise kendi değerini bilen birey olarak yaşamak. Kendisine saygısı olanın, başka canlılara da saygısı olur.