ÜNLÜ

Sabah uyandığımda saat altıydı. Alarmımın çalmasına yaklaşık on dakika kalmıştı. Kalktım ve yüzümü yıkadım. O anda bir şey hatırladım, bugün konserim vardı ve ben daha hazır değildim. Hemen üstümü giyip kahvaltıya oturdum. Evden çıktığımda önümde çeşit çeşit insan vardı, ellerinde de fotoğraf makineleri. Oradan uzaklaşmaya çalıştım ama bu biraz zor olacaktı, ne de olsa adamlar bunun eğitimini almıştı. “Nereye gidiyorsun?”lar, “Ne yapacaksın?”lar, “Dedikodulara cevabın ne?”ler. Hepsi gün boyu beynimde. Sonunda saat sekiz ve salona vardım. Her taraf boştu ancak birkaç saat sonra konser başlayacaktı ve çalışmam gerekiyordu. Çalınan her yanlış notayla beraber parçanın bütünlüğü bozuluyor ve ben ne yapacağımı bilmiyordum. Sonunda konser vakti gelmişti, salon seyircilerle doluyordu. Ben çok gergindim ve sabahı unutmaya çalışıyordum. Sonunda piyanonun başına geçtim ve bildiğim ne varsa ortaya koydum. Yapmıştım, her şey doğruydu ve içimi büyük bir mutluluk kapladı. Yapmıştım…