MENAJERİM KAYBOLDU

Bugün büyük gün. O kürsüye çıkıp konuşmamı yapacağım. Ne konuşması mı? Tabi ki aldığım “Oyunculuk” Ödülü için. Bu ödül için beş yıldır uğraşıyorum. Emeklerimin karşılığını buldum ve çok mutluyum. Saat yaklaşık 09.35 ve ben prova için yoldayım. Menajerim konuşmamı getirecek ve çalışacağım. Çok ama çok heyecanlıyım. Şimdi ise saat 10.25 ve prova için sahnedeyim fakat bir sorun var. Menajerim Yeliz hala burada değil ve konuşmam 22.00’de. Ne yapacağım! Aslında tam şu anda soğuk kanlı olmam gerekiyor fakat elimde değil. Bu arada saat 13.00 ve Yeliz hala ortalıkta yok inanamıyorum! Saat 10.30’da sahnede olmam lazım ve ne yapacağımı bilmiyorum. Tam o sırada kapı çaldı ve hemen açtım. Kuaför ve makyözüm gelmiş, hızlıca beni hazırlamaya başladılar. Ben de Yeliz’e ulaşmaya tabi. Saat 21.40 ve konuşmaya 20 dakika var. Elbisem, makyajım, saçım her şeyim hazır ama bir tek konuşmam hazır değil! Saat 21.59 sahneye doğru telaşlı olmadan yürümeye çalışıyorum ve sahnedeyim. Önce konuşmamı yapmak için alkışlar eşliğinde kürsüye çıktım. Tam konuşmaya başlayacaktım ki kalabalığın arasında onu gördüm. Yeliz’i gördüm, hızlıca elime bir kağıt parçası verdi ve “Özür dilerim adresleri karıştırdım 7. sokak yerine 8. sokağa ve Kızılay’a gittim hemen oku bunu…” O gerçekten muhteşem. Geç kalsa bile hemen telafi ediyor. Konuşmamı yaptım ve her şey çok güzel geçti. Teşekkürler Yeliz, teşekkürler.