Dünya’da daha yapacağımız çeşitli projeler var. Kimileri belki insanlığı değiştirecek, kimileri bir alanda yeni bir kapı açacak. Fakat bunları yapmak için büyük bir engel var: para. Peki, hedeflere ulaşmak için ülkeler küresel bir ortaklık içerisinde mi olmalılardır?
Önce bir iyi tarafından bakalım. Şu ana kadar ülkeler birleşerek muazzam şeyler başardılar. Enerji reaktörlerinden tutun teleskoplara, uzay istasyonundan tutun daha geçen hafta yapılan yapay Güneş’e kadar bilimde ve diğer dallarda aşırı büyük bir gelişme yapıldı. Harcanan paralar en azından sonuç verdi. Yaptığımız gelişimler ise bariz bir şekilde her adımda insanlığa hem yeni bir şey öğretti, hem de yeni kapılar açtı. Buna bakacak olursak ülkelerde bir uzlaşma sağlanmalıdır değil mi? Hemen o kadar çabuk karar vermeyin. Dezavantajları da var. Ayrıca bu olumsuzluklar ise ülkelerin neden sürekli bir projeye milyon dolarlar yatırmadığını açıklar durumda. İlk nedeni ise ülkelerin cimrilikleri. Yani cimrilik ağır gelir ama öyle. Tabii bunun için haklılar. Birazdan bahsedeceğim ikinci nedenle bağlantıları var. İkinci neden ise riske girmemek. Düşünsenize, milyonlarca para ödediğiniz bir proje sonuca varamadı. Ödediğiniz o miktar para boşa gitti. Bu nedenle artık projeye verilen destek azalır. En bariz örneği ise Hubble Teleskobu. Hubble, yörüngeye yerleştiği an bozulmuştu. Bu durum ise NASA’ya patladı ve NASA’ya olan güven azaldı. Bu sebeple artık NASA’ya gelen destekler ve bağışlar da azaldı. Bu yüzden zaten NASA, James Webb Teleskobunun fırlatmasını 13 yıldır erteledi, anca fırlattılar. Küçük bir arıza olursa proje bitebilir, 10 milyar dolar çöpe gidebilirdi. Bu da NASA’yı aşırı delip geçerdi.
Sonuç olarak, ülkeler ortaklaşarak tarihte birçok başarıya imza atmıştır. Fakat bunları yapmak için bazı risklere girmelilerdir. Her zaman başarılı bir sonuç elde edilemez. Bundan yola çıkarak, ülkeler önemli sorunlar için veya imkanlı ve büyük şeyleri değiştirebilecek proje için ortaklık kurmalıdır.
