Selam oğlum ya da kızım, ben geçmişteki annen. Sana geçmişten geleceğe bol öğütlü, bol düşündürücü olaylar anlatacağım. Şu an 16 yaşındayım ve sana da bu mektubu benim yazdığım yaşta iken sen vereceğim sana. Diyeceksin ki annem bunu iyi ki yazmış, çünkü sana bir yandan da akıl dersleri vereceğim. Onca yıl neler değişmiş Dünya’da bir gör…
Şu an yıl 2021 Aralık. Tüm dünya ölümcül bir virüsle yüzleşiyor, 2019 yılından beri. Belki size ilerde tarih derslerinde veya başka derslerde anlatacaklardır ama bir de benden dinle istedim. Sonuçta şu an 16 yaşındayım ve tam gençliğimin ortasında, en güzel yaşlarımda, geldi bu virus. Adı Covid-19. Başta bizim ülkemizde yoktu ve hepimiz gerçekten de yurt dışında yaşayanlara çok üzülüyorduk. Sonra ne oldu, buraya da geldi. Bütün hayatımız değişti: eğitim hayatım, sosyal yaşantım, arkadaşlık ilişkilerim…
Şu an virüsün gelmesinin üstünden 2 yıl geçti ve hala da gitmedi. Birkaç mutasyona uğradı virüs. Ben bile atlattım biliyor musun? Belki sana söylemem veya unuturum ama ben de geçirdim bu virüsü, hem de mutasyon varyantını. Adı Delta diye geçiyordu ve herkes çok korkutuyordu diğer herkesi. Ama biz annem, babam ve ben Malatya’dan kaptık. Diyeceksin ki ne alaka ama gerçekten de öyle. Dedenin memleketinden aldık o virüsü Ankara’ya geldik. Nasıl mı anladık? Annem hastlandı. O kadar kötü de değildi ama test yaptırdık ve pozitif çıktık. Girdik 20 gün karantinaya. Umarım ilerde virüs geçer çünkü karantina dünyanın en sıkıcı 20 günü. Karantinadayken hiç dışarı çıkmadık, market işini internetten yaptık mesela. Her gün temizlik yaptık ve duş aldık, virüsü üstümüzden atalım diye.
Arkadaşlık ilişkilerim şu yönden etkilendi, dışarda arkadaşlarımla buluşamadım ve eğlenemedim. Doğal olarak da görüşmeyi kestik bi yerden sonra. Zaten okullar kapatıldı ve ne okuldaki insanlarla görüşebildim ne ders yapabildim doğru dürüst. Hiç kafamda bilgi kalmadı, online dersten hiçbir şey anlamadım. Okulun kıymetini bu yüzden bilmek lazım; şu an çok pişmanım online derslerimi dikkate almadığım için, bir gün bile okula gitmemek çok şey kaybettiriyor insana. Ben o zamanları da kaliteli değerlendiremedim, sadece evde oturdum.
Kısaca demek istediğim şey her şeyin kıymetini bil: ailenin, arkadaşlarının, eğitimin… Bir virüsle bile bütün hayatımız nasıl allak bullak oldu. İlerde senin yaşlarında umarım kalmamıştır virüs, umarım senin hayatın da benimki gibi olmaz ben bu yaşlardayken. Çok ümitliyim; teknoloji umarım çok ilerde olur da, gelişir de bizi bu yaşantıdan uzaklaştırır. Senin için hep en iyisi olsun, bu mektubu okuduğunda umarım hayatının farkında olursun ve dikkate alırsın beni.