Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
….
Ataol Behramoğlu yazdığı şiirin ilk satırında karın renginden ve dokusundan bahsetmiştir. Bu bana al bayrağı anımsattığı için beni coşkulandırıyor. Aynı zaman da bu bana kışı hatırlatıyor. İkinci satırda bahsedilen zarif kız bana eski okulumdaki arkadaşlarımı hatırlattı. Üçüncü satırda bana eski arkadaşlarımla yaptığım etkinlikleri, geçirdiğimiz kışları ve oyunlarımızı anımsattı, çok mutlu oldum.
Sanki son görüşümmüş gibi bakmalı herşeye. Küçükken yaptığımız müzikli tiyatrolar ve oyunlar geldi aklıma, kendimi mutlu hissettim. Son satır ise bana insanın insanı sevmesi gerektirdiğini düşündürdü, sevgiyle doldu içim. Sonuçta insan hayatını bir kere yaşar, SEVMEK LAZIM !