GELECEĞE YOLCULUK

Bir gün çok sıkıldığım için evimin yanındaki ormana gitmeye karar verdim. Bu ormana hiç gitmemiştim. Mutfağa gittim ve kendime küçük bir yemek çantası hazırladım. İçine iki sandviç ve bir su şişesi koydum. En son montumu alıp yürümeye başladım. Birkaç saat sonra hala yürürken yanımdaki çalılıktan bir ses duydum. Merak ettim ve çalılıkların içinden geçtim. Çalılığın diğer tarafına geçince sesi aramaya devam ettim. Ararken ayağım bir şeye takıldı ve yere düştüm. Ayağa kalkıp arkama baktım ve küçük bir metal parça gördüm. Metal parçaya bakmak için elimle çekmeye çalıştım ama çıkaramadım. Etrafındaki toprağı silkeledim ve büyük bir makine buldum. Ses aslında bundan geliyormuş. Bu makinamsı şeyin ne olduğunu anlamak için on dakika boyunca makinayı araştırdım. En son b kutunun kamufle edilmiş bir kapısını buldum. Kapıyı açtım ve içinde bir sistem buldum, bir sürü renkli düğme vardı. Ne yaptıklarını bilmiyordum o yüzden saçma bir şey yapıp bir sürü düğmeye bastım. Birkaç saniye sonra kapı otomatik bir şekilde kapandı. Birden korktum ve kapıyı açmaya çalıştım ama açılmadı. Açılması için düğmelere basmaya devam ettim ve en son kapı açıldı dışarı çıktım ama çıktığımda buranın başka bir yer olduğunu fark ettim. ‘’Bu yer neresi?’’ dedim kendime. Makinanın içine girip geri evimin yanındaki ormana dönmek için arkamı döndüm ama makinenin kapısı kapalıydı ve üstünde ‘ yirmi dört saat sonra kullanılabilir’ yazıyordu. Yazıyı umursamadım ve kapıyı çekmeye çalıştım tabii en son pes ettim. Biraz etrafa bakındım, yine bir ormandaydım ama neresi olduğunu bilmiyordum. Makinadan baya uzaklaştım ve ormanında sonuna geldiğimi fark ettim. Ormandan çıktım ve teknolojik bir şehir buldum. Hayatımda hiç böyle bir şey görmemiştim. Hemen oraya koştum ve buranın evimin eski yeri olduğunu fark ettim. ‘’ geleceğe gelmişim.’’ dedim. Orada birini bulmaya çalıştım ve en son birini buldum, hemen ona ‘’Merhaba biz hangi yıldayız?’’ dedim. Kız bana yüzünü döndü ve ‘’2042’’ dedi. Birden şaşırdım. Kız bana neden sorduğumu sordu. Bende ona ormanda yürürken bir makine bulup buraya geldiğimi söyledim. Kız çok etkilendi ve olayın devamını anlatmamı istedi. Tüm hikayeyi anlattıktan sonra kız bana ‘’ Benim adım Ela, benimle arkadaş olmak ister misin? Çok eğlenceli birine benziyorsun.’’ Dedi. Bende tabii ki reddedemedim ve arkadaş olduk. Bana etrafı gösterdi ve 2042’de neler olduğunu söyledi. Çok etkilenmiştim. Akşam olduğunda ela bana ‘’Benim evimde kalmak ister misin?’’ dedi. Bende şu anda evim olmadığı için olur dedim. Sabah olduğunda bana yemek yaptı ve dışarı çıktık. Dışarıdayken Ela bana ‘’sen ne zaman buraya geldin?’’ dedi. Bende ‘’ hatırladığım kadarıyla saat birde.’’ Dedim. Saatine baktı ve ‘’ birazdan seni buraya getiren kapsül senin yanına ışınlayıp seni geri eski zamana götürebilir.’’ Dedi. Bende ‘’ne? Biraz daha kalamaz mıyım seni çok sevmiştim!’’ dedim ama bana otomatik gideceğimi söyledi. Üzüldüm onunla son kez konuştum ve kapsülün geldiğini fark ettim. Kapsülden bir kol çıktı ve beni içine koydu. Ela bana görüşürüz dedi ve birden geri ormana döndüm. Etrafa baktım ve ayı ormandaydım. Eve döndüğümde yaşadığım tüm şeyleri hatırladım. Bu çok güzel bir anıydı ama keşke Ela’yı bir daha görebilseydim.