Merhaba! Benim adım Açelya.Bugün sizlere başımdan geçen bir anımı anlatacağım.Herkes benim çok neşeli bir kız olduğumu söylerler. Sanırım haklılar. Her şeye bardağın dolu tarafından bakmaya çalışırım. Ben öyle kolay kolay üzülmem. Ama ben üzülürsem gerçekten de üzücü bir şey olmuştur. Anlatacağım anı, baharın başlarında gerçekleşiyor. Benim bir ablam var. Her zaman iyi geçinemesek bile onu çok seviyorum. Bir cumartesi günü ablam çok halsiz olduğunu ve bulanık gördüğünü söyledi. Annem çok telaşlandı. Ateşini ölçüp ona yoğurt çorbası yaptı. Eğer daha kötüye giderse doktora gidebileceğimizi söyledi. Ertesi gün çok daha farklı gözüküyordu. Göz altları morarmış, kilosunda bir değişiklik vardı. Çok, ama çok kilo vermişti. Kafam çok karışmıştı. Bir gecede nasıl bu kadar kilo vermişti ki? Annem onu görünce bayılacakmış gibi oldu. Ablamın çok yorgun olduğunu bilinçsiz bir şekilde her yere çarpmasından anlayabildik. Hemen hastaneye gidip doktora olayı anlattık. Bir test yapacağını söyledi. Testin sonuçları gelince kalbim küt küt atıyordu. Kağıdın üzerinde ablamın şeker hastalığı olduğu yazıyordu. Onu okuduktan sonra hemen bir köşeye koşup ağladım. Annemle babam ağladığımı görünce gerçekten üzüldüğümü anlamışlardı. Babam bir tedavisinin olup olmadığını sordu. Doktor olduğunu, fakat tedavinin biraz uzun süreceğini söyledi. Ablam, bahçeden gelen sesi duyunca yerinden sıçradı. Herkes onun uyandığını görünce gözleri fal taşı gibi açıldı. Gök gürüldemişti. Ablam hala tedavi görüyor. Ben ise büyüdüğümde bir doktor olup ablam gibi şeker hastalarına yardım etmeye karar verdim. Ablam çok güçlü bir kız. Bunun üstünden geleceğine eminim.
