İnsan ne kadarda sosyal bir varlık değil mi?Hayatını asla yalnız başına geçiremeyen,illa yanında bir partner arayan varlıklarız biz.Aslına bakarsak birçok canlı bu şekilde hayatına devam ediyor ama insan bir farklı oluyor adeta.Bazen aile üyelerimz,bazen ise okuldaki en iyi arkadaşımız hatta evcil hayvanımız bile bize her yönden destek olup bizi sapasağlam duygular içine sokuyor.Peki ya hayattaki soyut zorluklar bizim en kuvvetli güç kaynaklarımızdan biri olan partnerlerimizin yerini doldurabilir mi?
“İnsanın en büyük dostu zorluklardır.Çünkü insanı karşılaştığı zorluklar güçlendirir”demiş yazar Gasson.Ne demek istemiş acaba bu sözüyle,bazı insanlar bu tür sözleri saçma buluyor.Onlara ne kadar hak versemde böyle düşündüğüm söylenemez.Zorluklar hayata “yeter artık” dediğimiz türden şeylerdir.Saçmalama dediğinizi duyar gibiyim fakat hayatta zorlandığımız,ulaşmaya çalıştığımız bir hedef olmassa herkese her şey toz pembe görünümü alır,çünkü bazı şeyler artık insanların gözünde değer kaybetmeye başlar.Aslında hepsi basit bir matematik işlemi gibidir:beşten beşi çıkartırsak etkisiz eleman sıfırı buluruz,ikiden ikiyi çıkartırsak sıfırı buluruz.Kısacası hayatın bir anlamı kalmaz.Aslında birbiriyle ilişkili olmayan konular bile,eğer zorluklarından arındırılırsa hepsinde etkisiz eleman sıfır bulunur.O zaman şunda artık hemfikiriz,zorluklar bizi hayata bağlar,peki nasıl?Bunu”Hayat siz planlar yaparken başınızdan geçenlerdir”diyen John Lennon hızlı bir şekilde benim için özetlemiş zaten ama bu sözleri açmak için ortak bir örnek verebilirim:Hayatta birçoğumuz çocukluk zamanlarımızdan beri çok yaygın olarak kendimize bir soru sorarız”Büyüyünce ben ne olacağım?” eminim herkes bu soruyu kendine en az bir defa sormuştur.Araştırmalara göre yüzde on üç gibi küçük bir dilim küçükken hayali olan mesleği yapmaktadır.Kim bilir bu dilimdeki insanlar kafalarında ne tür planlar kurdu.Eminim birçok zorluklarla hatta bazı fedakarlıklarla burun buruna geldiler,zaten hayatta bundan ibaret değil mi?Başka bir örnek olarak ise şuanki zaman çocukları(beni de kapsıyor).Hepimiz uzaktan eğitim ile eğitim ihtiyacımızı bir şekilde de olsa gidermeyi çalışıyoruz ama dürüst olmak gerekirse
pandemi hayatımızı en az iki kat daha çok zorlaştırıyor.Bunu duyan çoğunluk,hayatlarını bir ekrana bakarak geçireceklerini veya eskisi gibi olmadığından daha problematik olacağından kaygılı.Benim fikrimce bu tür şeyler hayatı iki kat zorlaştıracağına gelecekte,eskiden neler yapmış olduğunu anlayıp gurur duyulacak bir şey.
Bütün paragrafı özetleyecek olursam:Hayat zorluklar olmadan,bir hedef olmadan yaşanırsa artık bir insan gibi değil daha çok koyun gibi yaşamaya başlarsınız çünkü zorluk yoksa sorumluluk yoktur,sorumluluk olmassa insanlar tarafından kullanılır,sürüdeki diğer koyunlardan farksız bir şekilde hayatınızı yaşarsınız…