Onunla tanışmamın bütün hayatımı değiştireceğini bilmiyordum. Bunu çok geç fark etmiş olsam da o, Hakan, benim ruh ikizimdi. Bizi bir araya getiren şey neydi bilmiyorum ama onun müdürüm olması bir tesadüf olmamalıydı.
Her şey iş yerimin yetersiz satış nedeniyle kapatılacağını öğrendiğimde başladı. Her çalışanın belgeleri düzenlendi. Sadece iyi olanları farklı şubeye alacaklarını belirttiler. İş bakmaya başlamıştım fakat genel yönetim merkezi tarafından bana farklı bir şubede iş teklif edildi. Çalıştığım firmanın ülkemde 6 tane şubesi vardı. Ve benim şansıma, satışları en yüksek olan şubede halkla ilişkiler pozisyonu boştu. Ben de kabul ederek 1 ay gibi kısa bir sürede oraya taşındım. Garip bir şehirdi, pek bir imkanı yoktu ama hoşuma gitmişti. Hayatımın geri kalanını burada geçirmek için sabırsızlanıyordum.
Hakan, iş yerine ilk girdiğimde bana çok kaba davranmıştı. Eskiden bu pozisyonda olan adama benzediğimi ve bana gıcık olduğunu dile getirmişti. Bu hiç profesyonel bir hareket değildi. Ama ben çok umursamadan onunla çalışmaktan memnun olduğumu söyledim ve el sıkıştık. Eğer her zaman böyle davranıyorsa biraz zorlanacağım diye geçirdim içimden. Yaptığı biraz saygısızlık sayılıyordu çünkü.
O günün devamında, eskiden ofiste çalışan birinin tutuklandığını duyduk. Müdür ona o kadar değer veriyor olmalıydı ki odasına kapanıp birkaç saatliğine hiç çıkmadı. En sonunda ben de odasına girip konuşmaya karar verdim. En başta soğuk davranmasına rağmen biraz konuştuktan sonra bana gerçek hislerini anlattı. Ona gerçekten çok değer veriyordu ve bu durum az da olsa ona ısınmamı sağlamıştı. O da beni sevmiş gibi görünüyordu ki bana güveniyordu. Müdürümle anlaşmak beni iyi hissettirmişti.
Aradan üç aya yakın süre geçti. Müdürüm, Hakan, ile aramız çok iyiydi. Hatta bir ilişkiye başlamıştık. Uzun süredir bu kadar mutlu olmamıştım. Tam da kaderimdeki kişi oymuş dediğim sırada tekrardan eski şubeme dönmem gerekti. Orası tekrar kuruluyordu ve eskiden benim yerimde olan adam işe geri dönmüştü. Hakan bu duruma çok üzülmüştü. Benimle beraber eski şehrime döndü ve taşınmama yardım etti. Ama birbirimizden uzakta olmak bu ilişkinin sonu demekti. İkimiz de istemiyorduk ama elimizden de bir şey gelmiyordu.
Yıllar sonra o beni buldu. Ben, tam umudu kesmişken beni buldu. Tekrardan çok mutluyduk. Yollarımız kesişmişti. Kısa bir sürenin ardından nişanlandık. Hayatım o kadar değişmişti ki. Bu yaşımdan sonra bırakın evliliği çocuğumun bile olması bana hayal gibi geliyordu.
3 yılın ardından 2 tane çocuğumuz vardı. Hepimize yetecek büyüklükte bir evimiz vardı ve çok mutluyduk. Hakan bana karşı çok iyiydi. Hobilerimiz, şakalarımız, her şeyimiz aynıydı sanki. Beni dünyanın en mutlu insanı haline getirmişti resmen. Hayatımın geri kalanını yeni bir insan ve yeni bir ben ile geçirmek için sabırsızlanıyordum.