Merhaba ben Nilda, bu bloğumda size hayatımı değiştiren kazayı ve ondan nasıl kurtulduğumu anlatacağım. Hazırsanız başlayalım!
Berbat bir kış günüydü çok fena ateşim çıkmıştı. (zaten her zaman kışın hastalanırım.) Araba ile hastaneye gidiyorduk ki araba buzların üstünde kayıp yoldan çıktı en son duyduğum ses “Ambulans çağırın!” oldu.
Uyandığımda yoğun bakımdaydım, yanı başımda annem yatıyordu. Kaza anında ikimizde çok kötü yaralanmıştık. “Acaba tekrar ayağa kalkabilecek miyim?” diye düşünürken hemşireleri konuşurken duydum. Tekrar ayağa kalkabileceğimden şüphe duyuyorlardı. İşte o an dünya başıma yıkılmıştı. Tekrar komaya girdim. Galiba
bir hafta boyunca komada kalmışım. Bu sürede de annem taburcu olmuş elimi tutuyordu. Aradan iki hafta geçmişti hastaneden çıkmıştık ama hafıza kaybı geçirmiştim.
Annem salona beni ilk kucağına aldığı anı ölümsüzleştirmek için ünlü bir ressama yaptırdığı tabloyu asmıştı. Bir akşam eve misafirler geldiğinde ben salonda tabloya bakarak oturuyordum. Sonra aklıma birden bütün anılarım geldi. Misafirler gittiğinde anneme onu yerden uzaya kadar sevdiğimi söyledim. Çünkü küçükken her zaman böyle derdim ve annem hafızama kavuştuğumu hemen anladı. Beni doktora götürdü bu arada saat 10.00′ du. Doktor, kapattıklarını söyleyerek bizi acile yönlendirdi. Doktor gerçekten de hafızamın geri geldiğini söyledi. Annem bunu duyar duymaz sevinçten havalara uçtu. Bir sonraki blogda görüşmek üzere sağlıkla kalın!!!