Genelde çoğumuzun anneanneleri ve babaannelerimiz bize eskiden nasıl oyun oynadıklarını ve vakitlerini nasıl geçirdiklerini anlatırlar. Bence dürüst olmak gerekirse çoğumuz bunlara kulak asmayız veya dikkate alsak bile üzerinde çok düşünmeyiz. Hadi şu anlatılanları biraz toparlayalım.
Tüm oyunları ve oyuncakları teker teker ele alalım;
Eskiden oyuncaklarını büyüklerimiz hep kendileri yaparmış. Aslında ne kadar güzel bir şey. Kendi oyuncağımızı kendimiz tasarlıyoruz. Bebeğinizi gidip oyuncakçıdan seçmek yerine kendi seçtiğiniz malzemelerle, renklerle yapıyorsunuz. Evet uğraştırıcı olabilir – ki artık çoğumuz üşengeciz- ama buna değeceğini düşünüyorum. Sonuçta kendi emeğimizle yaptığımız bir uğraş. Aynı şekilde oyuncak araba yapımı da öyle.
Gelelim seksek oyununa. Hala bazılarımızın oynadığı ya da oynamış olduğu bir oyun. Yere tebeşir veya başka araç yardımıyla çizilen dikdörtgenlerin içinden atlanarak oynan bir oyun.
Başka bir oyuna daha geçelim: Yerden yüksek. Çok eğlenceli bir oyun bence. Büyüklerimizin, bir ebe seçip diğerlerinin ondan kaçarak oynadığı bu oyunda bazen heyecanlanırlar, bazen mutlu olurlar, bazen sinirlenirlermiş. Ama sonuçta arkadaşlarıyla hep birlikte olurlarmış ve ne olursa olsun dönüp tekrar oynarlarmış. Saklambaç da aslında öyle bir oyun. Ne kadar birbirinden alakasız oyunlar olsa da sonuç olarak onda da aynı duygular paylaşılır. Saklanarak, saklandıkları yerden ebenin onları ne zaman bulacağını düşünerek, kimlerin yakalandığını kimlerin yakalanmadığını takip ederek, ebeyi ne zaman eleyebileceğini düşünerek saklandıkları bir oyun aslında. Ebe açısından ise hem diğer oyuncuların saklandıkları yerleri bulmaya çalışmalı, hem hızlı ve dikkatli olmalı.
Bir diğer oyuna bakalım: Misket. İsabetli ve dikkatli olmak aslında sizi kazandırıyor. Belki hala bazılarımız oynuyordur.
Aslına bakarsanız size daha çok farklı duygular içeren, bizi eve sokmayan, arkadaşlarımızla eğlendiğimiz, o oyunları oynamak için bazen aç kaldığımız, bazen yaralandığımız, sabahtan akşama kadar oynadığımız, bir oyundan diğerine atladığımız, kirlensek de eğlendiğimiz, rekabet, hırs, heyecan, mutluluk, öfke, inat gibi duygularımızı canlandıran, belki bizle bir ömür boyu arkadaş olacak arkadaşlar edindiğimiz, birçok oyun sayabilirim. Ama bunları anlattıktan sonra birçoğumuz başta da dediğim gibi ya kulak asmayacak ya da çok az düşünüp tekrar telefondaki oyunlarını oynayacak, bilgisayarlardaki oyunları oynayacak. Şimdi size bu anlattıklarıma göre soruyorum; biz telefonlarımızdaki veya bilgisayarlarımızdaki oyunları oynarken de aynı duyguları hissedebiliyor muyuz?