Mevsimlerden kış ayı. Soğuk bir akşam odamda kitap okuyordum. Saate baktığımda çok geç olmuştu. Ben de kitap okumayı bırakıp uyumaya başladım. Gece şiddetli bir sallanmayla uyandığımı hatırlıyorum. Saat 03.10 sıralarıydı. İlk başta rüyada olduğumu düşündüm. Yatağın üstündeki avizeye baktığımda şok oldum çünkü avize yerinden kopacak gibi 
sallanıyordu. Yatağımdan kalkıp güvenli bir yere saklandım. Bina çok kötü bir şekilde sallanıyordu. Sonra bina yavaş yavaş çöktü. Ben artık enkazın içindeydim hiç bir yere hareket edemiyordum. Yaklaşık 1 veya 2 gün sonra kurtarma sesleri duymaya başladım. 5 saat sonra ise sesimi onlara duyurabildim. Yavaş yavaş vücudum ağrımaya başlamıştı. Bu ağrı giderek şiddetleniyordu. Tam kurtardıklarında ise bilincimi kaybetmişim. Acil ambulans çağırıp hastaneye götürmüşler. 4 saat sonra doktorlar aileme durumumun iyi olduğunu söylediklerinde annem ve babam gözyaşlarına boğulmuşlar. Bende 1 veya 2 saat sonra gözlerimi açmışım. Artık çevremdeki sesleri duyabiliyordum. Doktorlar aralarında “İnanamıyorum! Gerçekten ucuz kurtulmuş” dediklerini duyduğum an yeniden doğduğumu düşündüm. 1 hafta sonra iyileştiğim için annem ile babamın evine gittim. Kendime geldikten sonra bu olayı her ayrıntısıyla ailem ve çevremdekilere anlattım. Yıllar geçse bile bu anları unutamayacağım.