Bir koşucu hayal edelim. Büyük bir yarışmaya katılıp, dünya rekorunu kırmak isteyen bir koşucu. Her ne kadar bunu kendisi de çok istese, imkansız olduğunu düşünüyor…Ama koçu öyle düşünmüyordu. Ona güveni her zaman tamdı. Sürekli ona “ Bunu yapacaksın, vazgeçme. Bunları başarmak senin elinde..” derdi. Onu en cesaretlendiren şeylerden biri de buydu.
Sonrasında ise çalışmalarına başlıyor. Sürekli ve sürekli o koşu pistini turluyor, turluyor. Defalarca deniyor ama bir türlü istediği hedefin yakınına bile yaklaşamıyor. Bu süre zarfında ise zaman aleyhine işliyor ve çevreden gelen tepkiler onu daha da zorluyor. Fakat onu engelleyen tek şey kendisiydi. Sürekli kendine yapamayacağını söyleyip, vazgeçmesi gerektiğini söylüyordu. Ama o rekoru herkesten çok kendisinin istediğini de gayet iyi biliyordu. O rekoru elde ettiğindeki sevincini düşüyordu hep…Kupayı kaldırışını, kameralara gülümseyişini, ona yapılan tezahüratları...
Her şey ona daha cazip gelmeye başlamıştı ve içindeki o karamsarlığı bir kenara atıp, vazgeçmemeyi kafasına koymuştu koymuştu artık. Eskisinden daha güçlü, daha azimli ve daha kararlıydı artık. Bu sırada koçu onu gözlemliyor ve desteklerini ondan esirgemiyordu…
Büyük gün gelip çatıyor. En az atletimiz kadar ailesi, koçu ve yakınları onun kadar heyecanlı.
Yarışma vakti gelmişti ve bütün atletler yerlerini alıyor…Hakemin düdüğüyle “3,2,1…BAŞLA!” ibaresinden sonra bütün atletler koşmaya başladı. Herkes kazanmak için elinden geleni yapıyordu… “1. tur bitti…3. tur bitti…son tura girmiş bulunmaktayız..” Anonslar beyninde yankılanıyordu…Bu kazanması için son turdu. Ne kadar emek harcadığını düşündü, bunu başarabilirdi, bugün vazgeçmeye yer yoktu.
Artık yolun sonundaydı ve çizgiyi ilk geçen o olmuştu…Herkes onun etrafında toplandı ve tezahüratlar başladı. Konfetiler, çiçekler, havai fişekleri…Yapmıştı, istediği rekoru elde etmişti. Hayalini kendi elleriyle gerçekleştirmişti. Koçu haklıydı, vazgeçmemeliydi. İşte bu şekilde elde etti istediğini.
Yarışma sonrasında ise atletimizin koçu ona hayatında hiç unutamayacağı bir söz söyledi,
“Hayallerin ötesine geçmek mümkünmüş, yeter ki vazgeçme!”