Günlerden Pazartesiydi, yaz tatiliydi. Annem bana dediki istersen kahvaltı olana kadar arkadaşlarınla bahçede oynayabilirsin dedi. Bende olur anneciğim dedim ve dışarı arkadaşlarımla oynamaya çıktım. Uzun zamandır yan bahçemizdeki perili evi merak ediyorduk. Arkadaşlarımdan Osman bir anda o perili eve girmek isteyen var mı dedi.Ortalık sesizdi ve Ahmet ben girmek istiyorum dedi. Sonra herkes bende! bende! bende! diye bağırdılar. Ama Osman ´ın aklında o eve nasıl girecektik sorusu vardı. Ve bir anda benim annem seslendi kızım kahvaltıya gel. Osman dediki yarın Çiçek Parkında buluşalım dedi. Ve yarın oldu çiçek parkına gittik ve Osman bize planı anlattı. Sonra gizlice perili eve girdik önümüze bir kapı çıktı kapıyı kolaylıkla atlattık fakat önümüze koridor ve ardından dar bir merdiven çıktı.Tahtalar gıcırdıyordu. Ve ne görelim önümüze beyaz saçlı yüzü buruşmuş bir kadın çıktı. Biz arkadaşlarımızla var gücümüzle kaçıyorduk. O kadar korkmuştum ki en arkadan en öne geçtim.Ve kendimi ev de kendi yatağımın altında buldum. Annem geldi ne oldu kızım dedi. Ben anneme tek tek anlattım.Ve annem dediki kızım o kadın Huriye Teyze. Evde tek başına yaşıyor. Ama çok yanlış bir şey yapmışsınız.Bilmediğiniz bir eve girmişsiniz. Ama ne yaparsan yap bu hatanı düzelteceğini inanıyorum kızım. Bir gün bütün paramızla atıştırmalık bir şeyler aldık ve Huriye Teyzeye götürdük. Huriye Teyze bizi affetti. Ve aldıklarımızı Huriye Teyze ile birlikte yedik. Sonra Huriye Teyzenin evinden çıktık ve Osman dediki inanamıyorum ucuz kurtulduk! dedi.Ve herkes evine dağıldı.
