Merhaba,benim adım Gizem.22 yaşındayım ve moda tasarımcısıyım . İşimi seviyorum ama genellikle aşırı derecede sıkıcı oluyor. İşte bugün size işimin nasıl daha heyecanlı hale geldiğini anlatacağım.
Tam dört hafta önce sabah her zamanki gibi işime gidiyordum. O gün ki sunumum için telaşlıydım aynı zamanda heyecanlı da . İş yerime vardığımda etraf bomboştu . Ne olduğunu anlamaya çalışırken arkamdan gür bir ses:’Bugün çok erken gelmişsin Gizem.’.Bu müdürümdü ,genellikle ilk olarak o gelirdi.’Ah ,evet bugün ki sunumum için biraz heyecanlıyım da . Zamanı fark etmemiş olabilirim.’ dedim. Bana kötü bir bakış attıktan sonra içeri girdi ,ben de arkasından . Müdürüm biraz iri bir insandır bu yüzdende biraz korkutucu gözükür.Ofisime yerleşirken yavaş yavaş herkes gelmeye başlamıştı. Sunumuma yaklaşık bir saat kala bir çığlık duydum.Bana göre bugün gittikçe tuhaflaşıyordu çünkü normal saatlerde gelmiştim ama kimse yoktu ve şimdi de bir çığlık! Sunumuma odaklanmaya çalışıyordum. İşte o an gelmişti! Eşyalarımı alarak toplantı odasına geçtim. Ama kimse yoktu ,saate baktım doğru saatte gelmiştim. Birkaç dakika daha bekledim kimse gelmedi. Geri ofisime döndüm. Üzülmüştüm , kafamı sandalyeye yasladığım an bir çığlık daha duydum! Bugün ofisimden dışarı çıkmamıştım yani kimin ne yaptığını bilmiyordum . Ama garip olan şey bu bugünün ikinci çığlığıydı… Gün bitmişti hem de ben sunumumu yapamadan. Yorulmuştum ve hayal kırıklığına da uğramıştım . Evime vardığımda yemek yedikten sonra yattım.Sabah daha mutluydum üstümü giyinip yola çıktım.Kendi kendime’ Çok garip bugün trafik boş.’ dedim ama saatime baktığımda işe geç kaldığımı fark ettim! Vardığımda herkes oradaydı. Ama müdürüm yoktu. Hemen işe koyuldum. Yoğun bir gün geçirmiştim eve dönerken bir kağıt parçası cebimden yere düştü.Bir adres ve altında not yazılıydı : Bu adrese gel. Çok şaşkındım bu kağıdı bana kimin bıraktığını bilmiyordum ama tanıdık bir yazıya benziyordu.Gitmeye karar verdim.Arabamla o adrese doğru gitmeye başladım.Boş bir bina… İçeri girmeye korkuyordum. Ama yinede girdim. İçerisi karanlıktı kimse yok gibi gözükürken biri’Demek geldin , umarım yanında mezuran da vardır.’ .İyice korkmuştum arkamı döndüğümde o kişinin müdürüm olduğunu gördüm!’Evet Gizem seni buraya bu şekilde çağırmak istemezdim ama çok yoğundun .Acaba bana güzel bir gömlek yapar mısın? ‘ o an şok olmuştum. Evet dedim .Ayrıca çığlıkların sebebi de o olduğunu söyledi.Çünkü siyah bir kıyafetin içinde herkese çarpıp duruyormuş. Ayrıca böyle gizli bir yere çağırmış çünkü bedenine göre gömlek bulmanın zor olduğunu söyledi. İşte o günden beri öyle gizemli notlar alarak çalışıyorum.