Benlik , sonsuzluğun bile içini dolduramadığı, hiçliğin doldurduğu o devasa kavram. Benliğimi mi ortaya koyup yaşamalıyım, yoksa benliğimi sadece ben mi hissetmeliyim?Montaigne kendini az göstermek budalalıktır derken Mevlana ise hiç ol diyor.Neden benliğimi ortaya koymamak budalalık,neden hiç olmak doğru?Neden?
İnsanlar kendilerini olduklarından az göstererek, gerçeklerden kaçıyor olabilirler,korktukları şeylerden,gerçekleştiremedikleri hayallerinden ya da insanlardan kaçıyor olabilirler,kendilerini aşağı çeken insanlardan.Her iki yönden de baktığımızda bir eylem görürüz,kaçma eylemi.Ne kadar uzuvlarımızla yapmadığımız bir eylem olsa da bizi yöneten ve bir ömür boyu yönetecek olan beynimizin bize uygulattığı bir eylemdir.Peki yöneticimiz,beynimiz,insanlardan mı kaçmalıdır yoksa kendi korkularından mı?
İnsanların birbirini yargılamasının bu kadar yaygın olduğu bir zamanda yaşamımızı sürdürüyoruz.Hepimizin aklına insanlardan kaçarak onların yargılayamayacağı bir yere gitmek geliyor yani hiç olmak bize bir kenardan göz kırpıyor, aldığımız ağır yargılar karşısında.Hiç olarak insanlara kendimizi bir hiçmişiz gibi göstererek saklanabileceğimizi düşünüyoruz ama saklanamıyoruz daha çok üstümüze çıkıp bizi eziyorlar.Herkes bir şey olurken neden bizi ezsinler,neden ezilmemize izin verelim?
Kendini insanlara olduğundan fazla göstermenin yol açtığı sorunların aynısını kendini insanlara az göstermek de yol açar. Kendimizi olduğumuzdan fazla gösterdiğimizde insanlar bir süre sonra öyle olmadığımızı anlayıp etrafımızdan çil yavrusu misali dağılırlar.Kendimizi olduğumuzdan az gösterdiğimiz de ise üstümüze binerler.İki durumda da ortaya çıkan negatif sonuç bizim ilişkilerimize yansır.
İnsanın kendisini az göstermesinin nedenin kaçmak olduğunda hemfikiriz.Peki ya insan neden kendini olduğundan fazla gösterir,yine kaçıyor mudur bir şeylerden?İnsanın kendini olduğundan çok göstermesinin nedeni öyle olamayışıdır.Olmak ister hem de her şeyden çok ister ama olamaz işte,benliğinin o şekilde yaratacağı bir insan yoktur karşısında.Ahmet Hamdi’nin de dediği gibi: “ Alim bazı şeyleri bilir,cahil ise her şeyi.”
Kendini yeterince yetiştirememiş bir insanın kendini olduğundan fazla göstermesine gerek yoktur çünkü zaten kendi kişiliği ona yetiyordur,kendini daha fazla göstermesine gerek yoktur çünkü o gelebileceği en yüksek noktaya tırnaklarıyla kazıya kazıya gelmiştir zaten.Fakat kendini yeterince yeiştirememiş bir insan bunun farkında olduğundan dolayı bu durumu örtbas etmeye çalışır,büyük görünerek.Kendini insanlara büyük bir şekilde göstererek insanların görüşleriyle yetinmeye çalışır.Kendine yetemez,dışarıda arar her şeyi,benliğini bile.
Kendini az göstermek budalalıktır,korkaklıktır,insanların tepene çıkmasına ,hayatını yönetmesine neden olur.Hiç olmak ve kendini az göstermek yerine kendine yeterek en üst noktalara varabilirsin,kendi benliğinin en gerçek noktalarını ortaya koyarak.Farklı olmaya çalışmak insanı farklı kılmaz;olduğu gibi davranması insanın en büyük farkıdır.