Bencilliği her şeye bağlayabilen bir insan olarak mütevazılıktan hoşlanmam. Sizden bana katılmanızı değil bu konu hakkında başkalarının öğrettiklerini çöpe atıp sorgulama yapmanızı istiyorum. Ancak bunu yapmadan önce mütevazılık nedir bir tanımlama yapmak isterim. Bana göre mütevazılık insanların ya bahane bulmak ya kendilerini cezalandırmak ya da göklere çıkarmak için kullandığı bir araçtır.
İsterseniz ilk önce kendini cezalandıran insanlardan bahsedelim. Bu tür insanlar kendilerinden o kadar çok nefret ederler ki mütevazılık başlığı altında kendilerine eziyet çektirirler. Herhangi bir şey karşısında iyi bir iş çıkarmış olsalar bile kendilerine bu ilgiyi ya da başarıyı yakıştırmazlar. Bazı durumlarda ise öz güvenleri o kadar aşağıdadır ki yaptıkları en iyi iş bile kötü gözükür.
Sıra geldi bahaneci insanlara. İlk söylendiğinde ne kadar alakasız gelse de birbiriyle yakından ilişkililer. Şöyle ki mütevazılığın başka bir özelliği de insanlara pes etme imkanı sağlamasıdır. Normal bir insan ile mütevazı bir insanın aynı konu hakkında ben yapamam dediğini düşünün. Tepkiler normal insana şımarıklık diğerine de mütevazılık olarak verilir. Yani istemediği herhangi bir iş için herkese bahane uydurur hatta kendine bile.
Son amaç ise kendini yukarılara taşımaktır. Mütevazı insanlar egoları yüzünden eleştirilmeden kendilerini evrenin kurtarıcısı ilan ederler. İşin acı tarafı bunu normal insanlara yaptırırlar. Siz farkına bile varmazken onlar kendilerini yererler de yererler. Sonra bir bakmışsınız ona ne kadar zeki , güzel veya yakışıklı olduğunu söylüyorsunuz.
Benim gibi düşünüyor olsa gerek Montaigne de mütevazılık hakkında birkaç satır konuşmuş: “Kendini olduğundan az göstermek tevazu değil, budalalıktır.”. Az önce bahsettiğim kişiler de bu söze dahildir. İnsan kendini doğru yansıtmalı, ne az ne fazla. Fazla olursa aşırı öz güven, az olursa budalalık.
Bu konuda başka bir söz ise Mevlana tarafından söylenmiştir: “Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen ‘hiç’ ol.”. Kimse üstüne alınmasın ancak hiç olmak gözüme o kadar güzel görünseydi şu an intihar etmiş olurdum. Elbette Mevlana’nın bahsettiği ölüm değil, benim demek istediğim eğer üç günlük hayatta kendimi olmadığım bir kişi gibi göstereceksem, kendimi yerecek isem benim için bir şey olmaya çalışmak daha iyi.
Uzun lafın kısası ben mütevazılığın abartıldığını düşünüyorum. İnsanlar kendilerini yererek acıma duygusu toplamaya çalışıyor. Ve kim ne derse desin öz güven şart. Kendine inancı olmayan size niye inansın, kendine haksızlık yapan size niye adaletli davransın?