Merhaba ben Kemal. On bir yaşındayım. Ailemle birlikte yılbaşı geçirmeye bayılırım. İşte tam iki yıl önce, Yılbaşına bir hafta vardı.Ailemiz arasında çekiliş yapmıştık ve birbirimize hediyeler alacaktık. Bana küçük kardeşim Mert gelmişti. Hemen ona hediye almak için annemle birlikte alışverişe çıkmıştık. Küçük kardeşim daha yedi yaşında olduğu için hediye bulmak epey kolay olacaktı. Ona raflardan birinden güzel bir kar küresi beğendim. Eve döndüğümüzde ise hep birlikte Yılbaşı ağacını süsledik. Yılbaşını bu kadar çok sevmemizin nedeni ne mi dersiniz? Hemen anlatayım. Dört yıl önce Yılbaşında, hepimiz normalde farklı yerlerdeydik. Babam işleriyle uğraşıyor, annem evi temizliyor, ben odamda oyuncaklarla oynuyorum ve kardeşim beni uzaktan izliyordu. Sonra birden Yılbaşı gecesi hepimiz salonda toplandık ve hep beraber mükemmel bir akşam geçirdik. Yılbaşı şarkısı söyledik, oyunlar oynadık ve küçük kardeşim ilk kelimesini söyledi: abi. O günden sonra Yılbaşını her zaman birlikte geçirdik. Yılbaşı gecesi gelmişti. Her yıl yaptıklarımızı yaptık ve hediyeleri açtık. Babama küçük kardeşim bir tükenmez kalem almıştı. Anneme babam bir kitap ve gözlük almıştı. Ben küçük kardeşime bir kar küresi almıştım. Ve en sonunda ise Annem bana hediyesini vermişti. Çok heyecanlıydım ve hediyeyi açtım. Hediye paketini açtığımda gözlerime inanamamıştım. Annem bana bir çerçeveletilmiş aile fotoğrafımızı verdi. Çok duygulanmıştım. Ve o Yılbaşı, hayatımdaki en iyi Yılbaşıydı.
