Kendimi manzaranın güzelliğine kaptırmış şekilde huzur solurken hayallerimi ufuk çizgisine boncuk gibi diziyordum. Farkında olmadan uzaklaşmak, kurtulmak istediğim durumun hayallerimin içinde olduğunu anlamamla irkilmem bir oldu…
İşte yarıyıl tatilim sona ermişti. Özgürlüğüm bitmişti. Gece geç saate kadar oturamayacaktım. Tabletimle istediğim kadar oynayamayacaktım. Arkadaşlarımla istediğim zaman sinemaya gidemeyecektim. İstediğim zaman futbol oynayamayacaktım. Kardeşimle istediğim gibi vakit geçiremeyecektim. Kısacası kafama göre takılamayacaktım. Bu durum benim özgürlüğümün sona ermesi demekti. Artık her sabah erken uyanmak zorundaydım. Her akşam yatana kadar ödev yapmak zorundaydım. Her gün okula gitmek zorundaydım.
“Zorundaydım, zorundaydım…” diye sayıklarken tekrar irkildim. Her istediğimde her istediğimi yapabilseydim hayatın benim için çok sıkıcı olacağını düşündüm. Ve işin aslını soracak olursanız; okulumu, arkadaşlarımı ve öğretmenlerimi çok özledim. İyi ki tatil bitmişti ve okuluma kavuşuyordum.