Dünyadaki herkesin duyabileceği 5 cümle söyleme hakkım olsaydı kaos yaratmayı seçerdim. Cümleleri söylemeden önce kendimi ve yakın gördüğüm 10 aileyi en az 10 yıl boyunca yaşayabileceğimiz bir sığınak hazırlardım. Bu sığınağa sadece yiyecek ve içecek değil, eğlence için kullanılacak şeylerle de doldururdum. Kitaplar, masa oyunları, filmler gibi birçok şey toplardım. Aynı zamanda dışarıdan haber alabilmek için bolca radyo getirirdim.
Gerekenleri hazırladıktan sonra sığınağa giderdim. İlk iki cümlem olarak her şeyi başlatmak için insan sesine benzetilmeye çalışılmış gibi çıkan bir robot sesi: “Merhaba İnsanlar, maalesef ırkınız gereksinimleri yerine getirmediği için simülasyonda başarısız oldunuz. Başarısız olduğunuz için simülasyon tam olarak 6 ay 6 hafta ve 6 gün içerisinde kapanacaktır, katılımınız için teşekkür ederiz!” derdim. Bu insanlar arasında panik ve kafa karışıklığı yaratacak. Dünyanın dört bir köşesinde kaos olacak. Her insanın bu haberlere karşı farklı bir tepkisi olacak. Ülke liderleri gibi gücü ve parası olanlardan uzaya kaçmayı deneyecek olanlar olacak. Parası olmayan insanlardan ise dine yönelenler, tarikata katılacaklar, hırsızlık yapacaklar, insan öldürecekler ve çok daha fazlası olacak. Bu sırada önceden hazırlığını yaptığım bir sığınakta sürenin dolmasını bekleyeceğim. “İnsanlar” ve “6 ay 6 hafta ve 6 gün” kelimeleri daha robotik bir sesle söylenecek. Bu durum, teori yaratabilmek için ortam hazırlayacak. İnsanlar bu panik halinde iken Dünya çok zarar görecek.
Aradan tam olarak 6 ay 6 hafta 5 gün 23 saat ve 55 dakika geçtikten sonra bu sefer gerçek bir insan sesi: “İnsanlar çok az zamanım var o yüzden lütfen iyi dinleyin, simülasyonun kapanmasını 2 yıl daha erteledim ama eğer bunu daha da ertelemek istiyorsanız sayacağım şeyleri yapmak zorundas- *Bağlantı Koparıldı*.” diyecek. Bu, insanlar arasında kat kat daha fazla bir panik yaratacak. Herkes ne yapacağını şaşıracak. Aradan birkaç hafta geçtikten sonra belirli liderler oluşacak ve gruplarını tamamen iyilik vb. işlere yapmaya yönlendirecekler. Dünya kısa bir süreliğine kendini iyileştirme dönemine girecek. Tabii ki de bazıları hala dünyaya zarar vermeye devam edecek ama iyilik hedefli insanlar tarafından durdurulacaklar. İki yıl çok stresli geçecek ve kurallar aşırı sıkı olacak. En küçük bir kuralı çiğnemek bile büyük bir ceza ile karşılanacak.
2 yıl sonra herkes Dünya’ya ne olacağını duymak için beklerken hiç bir şey söylemem. Mesajı olması gereken zamanından 1 hafta sonra söylerim. 1 hafta olmasının nedeni insanları panik ettirip onlara kendilerine gelmek için vakit tanımamak. Bir hafta daha geçtikten sonra ise ilk iki cümledeki sesle aynı bir ses: “Tekrar merhaba insanlar, mutlulukla iletiriz ki simülasyonun sonlandırılması ertelendi. Simülasyonun devamı için buna lütfen devam edin.” derdim. İnsanlar ilk başta çok mutlu olurdu ve her yerde kocaman bir kutlama yapılırdı. Maalesef bu kutlama çok uzun sürmezdi çünkü herkesin kafasında aniden bir soru oluşurdu: “Neye devam edeceğiz?”.
Yeryüzünde yeniden bir düzen kurulabilmesi belki de böyle bir mesajın yaratacağı kaosla mümkün olabilir. Barışın, insanlığın ve Dünyanın kıymetini fark etmek bu kadar zor ve acı olmamalı.