Ben 4 yaşındayken yaşadığım ve unutamadığım bir anım var. Ablam Buz Pateni Milli Sporcusu olduğu için onu antrenmanda çok sık beklemek zoruna kalıyordum. Bir gün yine onu beklerken oradaki futbol sahasında babam ve arkadaşları futbol oynuyordu, ben de onları izliyordum. Tam o sırada oradaki banka ayağım sıkıştı. Babama seslendim ancak futbola daldığı için beni duymuyordu ve ben ağlamaya başlamıştım. Adlarını bilmediğim 2 abi beni duydu
ve koşarak yanıma geldi. Ayağımı sıkıştığı yerden çıkarmak için bankı kestiler. Babama baktığımda hala futbol oynuyordu ve beni fark etmiyordu. Ama annem kapalı alanda 500 metre uzaktan beni duymuştu. Yanıma koşarak geldi. Babam da maç bitince her şeyi öğrenmişti ve üzülmüştü. Ben de artık bu olaydan sonra aralıklı banklara ayağımı koymamaya özen gösterdim. Bu anımı hatırlayınca gülüyorum ve hoşuma gidiyor.