Güneş gökyüzünde insanın içini ısıtırcasına parlıyordu, çiçekler dört bir yanda yeşermişti ve rüzgar ile sallanıyorlardı. Kuşların cıvıltısı mutluluk vericiydi. Canlı yeşil renkleriyle parlayan çimlerin kokusu dört bir yanı sarmıştı. Parkın etrafına yerleştirilmiş kahve rengi banklardan birinde eski paltosuyla oturmuş etrafı izleyen gizemli görünüşlü bir adam vardı. Elleri buruşmuş, saçları beyazlamış, gözlerine yorgunluk çökmüştü ancak etrafında gerçekleşenleri büyük bir keyifle izliyordu.
Gözlerini ağaçların dallarında rüzgarın etkisiyle hafifçe dans eden yapraklardan çekti. Elinde tuttuğu saate ufak bir gülümsemeyle baktı. Bir cep saatiydi ama mutlu olduğun zamanı anlıyordu ve zaman kendiliğinden duruyordu. Belki birkaç kez daha aynı yerde bulunup içini mutluluk doldurmak istersin diye de o anıyı datasına kaydediyordu. Bu sayede sonradan o ana geri dönebiliyordun. Yaşlı adamın elindeki saatte 3 an kaydedilmişti. Üçü de birbirinden özel.. Biri saati babasının hediyesi olarak almasından tam dört yıl sonra gittiği bir konser anıydı. Daha o zamanlar on dört yaşında bir gençti. Hayatının en güzel anının o an olduğunu düşünerek kaydetmişti. Diğeri yirmi sekiz yaşında işinden terfi aldığındaydı. O anda birkaç saat durmuş, mutluğunu doluca yaşamıştı. Kendisiyle gurur duymuş ve saatin hafızasına bir anı daha eklemek istemişti.
Bunların hepsi güzel anlardı. Konserdeyken arkadaşlarının şakalarıyla kahkaha atmış, yüksek sesle çalan şarkılarla dans etmiş, yorulduğunda da bir kafeye gidip saatlerce dostlarıyla sohbet etmişti. O günü hala dün gibi hatırlıyordu. Yanıp sönen, yön ve renk değiştiren ışıkların arasında en sevdiği grubu görmek adamı o anda dünyanın en mutlu insanı yapmıştı. Kafede oturduklarında da saat anı durdurmuş gencim derin bir nefes alıp o ortamda bulunduğu için minnet duymasına zaman vermişti.
Terfi aldığı gün o yıllarda en çok istediği şeyin gerçekleştiği gündü. Sabah akşam dinlenmeden çalışmasının karşılığını almak adamı mutlu etmişti. Saat bunu farketmiş ve anı durdurup adamın kendisiyle gurur duyması için daha fazla süre vermişti.
Bunlar güzel anlardı. Sonuncusu da şu an adamın bulunduğuydu. 3. ve son kaydedilmiş olan an. Güneş tepede, kuşlar ağaçlardan şarkı söylüyor, rüzgar usulca esiyor… Adamın son anlarını yaşamak istediği andı bu. Aylar önce bulduğu bu parkın güzelliği adamın nefesi kesmiş, saatin anı durdurmasına yola açmıştı. Son ve en huzurlusu olan an… Hayatta geriye bakıp yaşadıklarının güzelliğini farketebildiği bir an… Acısı ve tatlısıyla geçmiş olsa da ne kadar da şanslı olduğunu anlayıp yaşadıkları yüzünden son bir kez yüzünde bir gülümseme oluşmasını sağlayabilecek bir an… Son dakikalarını geçirmek istediği bir an…