Bir gün gökyüzünden mavi yerine yeşil yağmaya başladı ve her şey değişti. Kimse anlam veremiyordu çünkü bu asla beklenmeyen bir şeydi. Herkes çığlık atarak evlerine koşuşturdular. Eee normal sonuçta, insan bilmediği şeyden korkar.
Bunun öyle fantastik ya da sihirli bir şey olduğunu düşünmüyorum. Bu asit yağmuru! Sonumuz mu geldi acaba? Gökyüzünü bu kadar yeşil görmemiştim. Küresel ısınma yüzünden büyük ihtimalle. Yağmur dokunduğu yeri aşındırıyordu. Evler, yapılar da eriyordu. Bu sıradan bir asit yağmuru değildi. Sanki kıyamet günü gelmişti. Neyse ki mahallemizde özel durumla için bir sığınak vardı.
Hemen oraya gittik. Dışarıdan çığlık sesleri geliyordu. Kolu kopan insanlardan tutun kafası ikiye bölünen insanlara kadar çok feci sakatlanmalar ve ölümler yaşanıyordu. Gerçekten çok korkunçtu. Korkudan ellerim titriyordu. İçeri gittik ve herkese ait öze l bölme vardı. Bir adet yatak, masa, lamba, kağıt, kalem ve sadece odalar arası iletişim kurabilmemiz için çevirmeli birer telefon. He bir de küçük bir buzdolabı vardı, aynı otellerdeki gibi. Yemekhane ve tuvaletler ortaktı.
İnsanlar ilk defa bu kadar dayanışma içinde yaşıyordu. Bu aslında bize faydalı olabilirdi. İnsanlığın iyileşmesi için. Ayrıca kötü tarafı da olabilirdi. Neyse ki şu anlık sorun yok o konuda ama daha büyük bir sıkıntı var: Buradan ne zaman kurtulacağız?