Bir gün yine maçımız vardı ve bu maç bizim için çok önemliydi. Çünkü karşı takımda, eskiden bizim takımda oynayan biri vardı ve onu, benim de dahil olduğum takımımızdaki hiç kimse sevmiyordu. Maç başlamıştı ve çok kötü oynuyorduk. Son 40 saniye kalmıştı, 8 sayı gerideydik. Artık herkes yenildiğimizi düşünüyordu. Ancak bir anda Cem üçlük attı ve fark 5’e indi. Derken ben top çaldım ve 3 saniye içinde 5 sayı bulduk. Bu bizi inanılmaz motive etti. Sonrasında mucizevi bir şekilde, sadece 40 saniyede geri dönüp maçı kazandık.
Fakat son maçımızda, kısa bir takım olduğumuz için yenilmiştik. Önceki yendiğimiz takımdaki oyuncu ise bize gönderme yapan paylaşımlar yapmaya başlamıştı. Her zorluk beni daha güçlü kılıyordu ve sonunda şampiyonaya gitmeye hak kazandık. Yendiğimiz takımla bir kez daha karşılaştık. Herkes maça son derece konsantre bir şekilde çıkmıştı. Maç başa baş gidiyordu. Son pozisyon bendeydi; fark 1’di ve son 10 saniye kalmıştı. Topu aldım, son saniyeye kadar bekledim, şutumu attım ve girdi. O an tarifsiz bir mutluluk yaşadım.
Bu takımı eledikten sonra yarı finale çıktık ve o maçı da 4 sayı farkla kazanarak finale yükseldik. Final, hayatımın en önemli maçıydı. Rakibimiz, grup aşamasında bizi yenmiş bir takımdı. Ancak bu kez yine çok konsantre bir şekilde oynadık ve maçı kazandık. Şampiyon olduk. Herkes çok mutluydu ve biz de sonunda karşı rakipteki oyuncuya gönderme yapmış olduk. O günden sonra, bizimle uğraşmaması gerektiğini öğrenmişti.