Birgün okuldan dönüyordum eve bir girdim bir baktım kalakaldım kapıda. Normalde kedim ben eve geldiğimde atlardı kucağıma. Annem dedi ki “Belki odandadır. En son biraz üzgün görünüyordu.” dedi. Ben de koşa koşa odama çıktım normalde kedim Duman’ı korkutacaktım ama yoktu tüm evi aradım bulamadım. Dışarı çıktım baktım, sonra Selma Teyze’nin kapısı açıktı en son biraz tartışmıştık, küsmüştük. Sonra biraz yaklaştım, içeriden bir koku geliyordu. Annem, “Alin, arkadaşlarım Zeynep ve İpek geldi.” dedi. Ben de koşa koşa eve gittim. Arkadaşlarımdan İpek “Ne oldu? Çok endişelisin, bize anlat.” dedi. Alin sesi titrek bir şekilde her şeyi anlattı sonra düşündüler acaba Duman’a ne oldu diye ama Alin Selma Teyze’nin evinde gördüklerini anlatmadı. Alin çok endişeliydi. Alin “Tamaamm!” diye bağırdı ve her şeyi anlattı. Kızlar Selma Teyze’nin kapısına geldiler.
İçeriden Duman, Ron ve Tarçın çıktı. Duman hemen kucağıma atlayıp beni tırmaladı. Zeynep “Bu kediler kimin?” dedi. “Ron karşı komşumuzun, Tarçın ise diğer yan komşumuzun.” dedim. Sonra içeri girdik ve Selma Teyze’yi hasta gördük. O koku da güzel bitki çayının kokusuymuş sonra Selma Teyze’yi hastaneye götürdük.