Bugün, hiç olmadığım kadar heyecanlıyım; çocukluğumu geçirdiğim mahalleye döneceğim. Yola çıktığımda saat on biri gösteriyordu, varışımda ise saat birdi. Heyecandan adeta ayaklarım titriyordu ve arabadan indiğim an gözlerim doldu. Arkadaşlarımla geçirdiğimiz anılar, oynadığımız oyunlar, yaptığımız maçlar, hatta yukarı yemek yeme günleri canlanıverdi gözlerimin önünde.
Mahallede pek çok şey değişmiş gibi görünmüyordu. Hala çocukların çardakta oturduğu, futbol maçları yaptığı, yukarı açık merkeze doğru yürüdüğü ve spor parkında koştuğu günlerdi. Küçükken sıkça gittiğimiz pizzacının yerine ise şimdi bir alışveriş merkezi yapılmış. O zamanlar içi pek dolu olmayan alışveriş merkezi, şimdi çocuklar ve gençlerle dolup taşıyordu.
Zamanla birlikte değişen tek şey alışveriş merkezi değilmiş gibi görünüyordu. Benim zamanımda pek tanıdığım insan yoktu; iki kız ve iki erkek arkadaşım sadece. İki erkek arkadaşım benimle aynı sitede oturuyordu, kızlar ise karşı sitede. Ancak şimdi, mahalledeki gençler alışveriş merkezinden dolu dolu poşetlerle çıkıyorlardı. Değişen zamanın getirdiği yeni yüzleri görmek ilginçti ama çocukluk anıları hala taptaze ve özel bir yerde duruyordu.