Günlerden birinde evimde oturmuş kitap okuyordum. Ama dışardan sesler geliyordu galiba bir kalabalık toplanmış bir makineyi deniyorlardı . İlk defa sokağımızı bu kadar kalabalık görüyordum normalde bizim sokağımız hep iki üç insan olurdu ama bu sefer topluca bir kalabalık vardı. Ne olduğunu merak etmiştim anneme “Anne dışarıda bir kalabalık var dışarıya çıkabilir miyim?” dedim o da kabul etmişti. Kapıdan çıktığımda merdivenlerden hızla indim. Binanın kapısına ilerledim ve insanların arasından geçerek bu makinenin ne olduğuna bakmaya çalıştım. Sonunda görmüştüm gözlerime inanamadım bu bir zaman makinesiydi o makinayı gördüğümde aklımdan şu soru geçti acaba zaman makinasına binseydim hangi zamana ya da olaya tanık olurdum o sırada düşünürken bir insan zaman makinesine bindi, zaman makinesinin kapıları kapandı ve bir adam makinadaki tuşlara bastı. Galiba başka bir zamana gitmişti. Adam kapıları açınca insanın kaybolduğunu gördük. O şokla bütün kalabalık şaşırmıştı. Hemen eve çıktım anneme zaman makinesinin olduğunu söyledim. Ben de binmek istiyordum anneme binmek istediğimi söyledim, annem de beni anlayışla karşıladı. Hemen zaman makinasına doğru ilerledim bir süre sırada beklerken hangi zamana gitmek istediğimi karar vermiştim 23 Nisan 1920’ye gidecektim Atamızın yüzündeki tebessümü ve insanlarımızın yüzündeki tebessümü görmek istiyordum. Sonunda sıra bana gelmişti zaman makinesini çalıştıran adam bana hangi zamana gitmek istediğimi sordu bende 23 Nisan 1920 istiyorum adam da zaman makinesinin üzerindeki tuşlara bastı. İçine bindiğimde çok garip hissetmiştim ve zaman makinesinin kapısını açtığımda eski meclisi insanların gülümsemesini ve atamızın gülümsediğini gördüm zaman makinasının üzerine baktığımda 10 dakikamın olduğunu söylüyordu hemen atama sarıldım ve meclisin içini gezebildiğim kadar gezdim. Zaman bitmişti hemen zaman makinesine binip gittim tekrar o kalabalığın arasına gelmiştim hemen evime çıktım anneme yaşadıklarımı anlatım ve hayatımda geçirdiğim en güzel gündü…
