Öncelikle her kesin tahmin edebileceği gibi yeni yıldan ilk isteğim koronanın son bulması. Bu virüs yüzünden aylarca evimizden çıkamadık. Hayatımızı kısıtlaması dışında bu hastalığı ağır yaşayanlar için çok büyük bir sorun. Yaşayabileceğimiz, biriktirebileceğimiz bir çok anı olmasına rağmen hiç birini gerçekleştiremiyoruz. En çok üzüldüğüm kısım ise bu yaşımıza bir daha dönemeyecek olmamız. Bu yaşımızın güzelliklerini yaşayamıyoruz ve sevdiklerimizi kaybediyoruz bu virüs yüzünden. Gerçekten eğer elimde tek bi dilek şansı olsaydı buna kullanacağıma eminim.
Bir diğer dileğime gelecek olursak. Bildiğimiz üzere hepimiz bu sene LGS adı altında bir sınava hazırlanıyoruz. Ailemizin bize verdiği emekleri boşa çıkarmamız gerektiğini düşünmüyorum ve tabi öğretmenlerimizin ki de aynı şekilde. Tabi ki de bu sınavda bir başarı almakta dileklerimden biri olmalı fakat bunun dilemekle bir alakası olduğunu düşünmüyorum. Dilediğim zaman hiç bir şey yapmadan bunu gerçekleşmeyeceğini de biliyorum o yüzden bu seçenekte olsa da bunun yerine yetişkinlerin üstümüzde uyguladığı baskıyı azaltmayı dilerdim. Baskı uygulayarak bize yaşattıkları stresten haberi olduğunu düşünmüyorum. Her zaman azda olsa stres iyidir derler. Peki bunun derecesini ayarlamayı bize neden öğretmiyorlar? Onlar için önemli olan tek şey ekranda yazan puanımız mı? Beni yanlış anlamınızı istemem tabi ki bu da çok önemli geleceğimiz için fakat kimse kimsenin yeteneklerini, iyi olduğu alanları öğrenme gibi bir amaca girmediği için ülkemizde çok iyi bir puan kazanıp iyi bir liseye veya üniversiteye gidip istemedikleri bir hayat yaşamak onları mutlu eder mi acaba? Benim düşüncem ülkemizde ki eğitim sisteminin sınava dayalı olmaması yönünde. Ve yeni yıldan dileğimde bizi yarıştırmak, sınıflandırmak yerine hepimizin yeteneklerini deneye deneye öğrenebileceğimiz bir eğitim sisteminde öğrenim görmek. Okulda sadece ders yerine hayattan kesitlerde öğrenebilmek.
Dileklerim bunlarla da sınırlı kalmıyor. Şuan oturduğumuz yere taşınmadan önce ki hayatımı özlüyorum. Okulum, arkadaşlarım her şeyim değişmişti. Kimseyi tanımıyordum. Eski arkadaşlarım beni unutmuştu. Kendimi yalnız hissediyordum. Kimseyi tanımadığınız bir yerde alışık olmadığınız bir ortamda olduğunuzu düşünün. Okulumun değiştiğini öğrenince çok üzülmüştüm. O yüzden son dileğim ise bir daha arkadaşlarımdan kazık yememek ve bir daha o kadar yalnız hissetmemek olacak.