20 Yıl Sonra Dünyamız
Hala 2018 yılındaydım. İşte o gece her şey yaşanmıştı… Hala alışamadım bu dünyaya. Tam olarak 2038 yılındaydım. İlk gözlerimi açınca değişik hissetim. Ben tam olarak 2038’deydim… Havaya bir bakınca uçan gemiler, uçan arabalar vardı. Tam hani hikayalerde geleceği anlatırlar ya, işte tam öyleydi. Ama hiç mi yeşillik yoktu? Sadece evlerde vardı. Onlar da yapaydı. Bu dünyayı hiç sevmemiştim. Gelelim dışarı çıkmaya; bakıyorum ki, herkes Demir korumalı teknolojik hologram zırh giyiyor. Ama bunu hiç bilmedim, bilemedim. Çünkü ben daha 2038 yılında olduğumu bilmiyordum. Çok değişik değil mi? Kendime bakım yapmak için banyoya gittim. Daha Sonra ne göreyim, boşluğa bakınca kendi yansımamı gördüm. Bi de bunun sulu versiyonunu çıkaracaklarmış! Ya zaten şu dünyada su az neden harcıyorsunuz güzelim suyu! Herneyse dışarı çıktım. Tabi ki hiç bir şey bilmediğim için t-shirt’umle çıktım. Daha Sonra herkesin garip bakışları altında kaldım. Herkesin ayıplanamalarını duymuştum, ben içimden ayıpladım! Ve aynı zaman da çok sinirlendim. Az önce su çok değerli demiştim ya, işte para birimi suymuş! Çünkü su şu zamanda paha biçilemezmiş! Şaşırdım. Başka ne yapabilirdim ki? İyi ki 2018’den bir şişe su getirmişim hem de sıvı! Milyoner olmuşum haberim yok, yine şaşırdım, hemen kendime 10,000 tane kıyafet aldım. İlkini hologram takılarımla birlikte giydim. Artık insanlar bana imreniyordu. Yine çok mutlu oldum.yemekler hap şeklinde veriliyordu… Tatları yapaydı ama iyi benzetmişlerdi. Yeni insanlarla tanıştım, çocukluk hapı içip küçüldüm, 10 dakika sonra büyüdüm artık dünyaya alıştım ama tek bir şey vardı ki, eski dünyadaki arkadaşlarımı özlüyorum, yeşili özlüyorum ama aklıma bir anda bir beyin fırtınası geldi. Geçmişe dönüp arkadaşlarımı alıp geri geldim. Artık herşey tamam derken……….
‘Eylüüül artık uyaaan!’ Dedi annem ve hepsi bir rüyaymış yarı üzüntüyle yarı da rüyanın mutluluğuyla okuluma gittim
Eylül Erol
Bu benim ilk blogumdu arkadaşlar umarım beğenmişsinizdir…