14 Yaşındaki Çocuğuma Mektup

Merhaba 14 yaşındaki çocuğum. Aslında sana yazıyor olduğum bu mektupta anlatmak istediğim çok fazla şey var. Şuan 14 yaşındasın ve ergenlik dönemlerinin şiddetli zamanlarındasın. Yani yaşamış veya yaşıyor olduğun duyguları net bir şekilde anlayabiliyorum çünkü aynı şeyleri ben de yaşıyorum. Öncelikle senin için en büyük temennim, sana ailemin bana vermiş olduğu eğitim, farkındalık ve en önemlisi terbiyeyi verebilmiş olmamdır. Eğer öyleyse, bu zorlu dönemlerin üstesinden ustalıkla gelebilecek olgunluğa erişebilmişsindir. Tabii ki kötü zamanlar yaşadın ve yaşayacaksın da ama unutma ki her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün için bir iyilik vardır. Yaşamış olduğun kötü şeyler sana tecrübe verir seni diğer insanlardan bir adım öne götürür. Ben bunu herkese derim, bir şeyi yapmaktan korkma sonucu ne olursa olsun sana getirisi mutlaka olacaktır. Bazen ben yapma derim, ya sözümü dinlersin ya da yaparsın. Eğer yapmazsan “keşke yapsaydım” diyebilirsin ya da tam tersi olur ve yaparsın. İşte o zaman sonuçları bizzat kendin yaşarsın. Bu  hayatta bazı şeylerin kulaktan dolma olarak bilinmesindense yaşanmış olarak bilinmesi daha iyidir. Şuan bunları söylüyorum çünkü geçirdiğin bu zamanlarda en ihtiyacın olan sözcükler bunlar. Biraz da benim 14 yaşımdaki halimden bahsedelim o zaman. Doğrusunu söylemek gerekirse benim kişisel problemlerim de oluyor tabii ki ama yaşadığımız dönemden dolayı yaşanan olaylar daha fazla. Henüz 14 yaşındayım ama darbe gördüm, tüm dünyayı alt üst eden virüs gördüm, ekonomik kriz gördüm, savaş gördüm… Bunları kişiselleştiremem ama tabii ki bu olaylar bana yeni bakış açıları kazandırdı. Bir de okuduğum kitaplar var tabii. Sana büyük ihtimalle sürekli söylüyorumdur. Lütfen bol bol kitap oku. Gerçekten hiçbir sözümü dinleme ama kitap oku dediğimde oku. İnan bunu sözlere dökemem ama faydasını gerçekten göreceksin. Bir de merak ettiğim bir şey var: hayat menkıben ne? aslında 3 hafta öncesine kadar bu soru bana sorulsa öylece bakardım yüzlerine. Bu soruyu 3 hafta önce bana Türkçe öğretmenim sordu ve açıkçası hazır bir cevabım yoktu. Fakat şuan var. O gün herkes yapmak istediği meslekten ve okumak istediği okullardan bahsetti fakat benim hayat menkıbem çok daha faklı: Ben, hayatımın sonlarına geldiğimi hissettiğimde biriktirdiğim bir sürü güzel anı ve ulaştığım bir sürü hedefim olsun elimde. Bence düşüncelerimiz çok da farklı değildir. Evet, sanırım burada yazmış olduğum önerilerin sonuna geliyoruz. Son bir önerim var: bu hayatta önce kendine faydan olmalı. Çünkü kendine faydası olmayan bireyin hiç kimseye faydası olmaz…Umarım yazdığım bu mektup sana biraz bile olsa yol göstermiştir.