120. SAYFA

Arkadaşlarım ve ben her zaman okul çıkışında kütüphaneye gider, birlikte kitap okurduk. Bir gün hepimizin sevdiği bir kitap bulduk ve bu yüzden sırayla okumaya karar verdik. İlk olarak İpek, sonra ben, Ayşe ve Neslihan okuyacaktı. Herkesin kitabı okuması için iki günlük bir süre verildi ve kitap 150 sayfaydı. İpek sırasını bitirdikten sonra kitabı bana verdi ve ben okumaya başladım. Kitabın 120. sayfasına geldiğimde el yazısıyla yazılmış bir telefon numarası gördüm. Bu numarayı İpek’in yazdığını düşündüm. Onu aramaya karar verdim ve numarayı tekrar kontrol ettim. Aradığımda yaşlı bir adam çıktı ve sesi ürkütücüydü, solmuş gibiydi. “Sana nasıl yardımcı olabilirim?” diye sordu. Şaşkına döndüm ve “Affedersiniz, yanlış numara olduğunu düşünüyorum.” diyerek hızla kapattım. Bir kez daha aynı numarayı aradığımda yine aynı adam çıktı ve aynı soruyu sordu. “Sana nasıl yardımcı olabilirim?” Bu sefer kitabımın 120. sayfasında bulunan numara nedeniyle aradığımı söyledim ve tekrar özür diledim. Gece, o sesin kimin olduğunu ve neden bu numarayı yazdığını düşünerek uyudum. Ertesi gün sıra Ayşe’ye gelmişti ve ona 120. sayfadaki numarayı asla aramamasını söyledim. Şaşkın bir şekilde bana baktı.