Kahvemden bir yudum alacak iken arkamda bir ses belirdi. Arkamı döndüğümde duyduğum ses tam olarak şuydu: ” Havaalanı 212 numaralı uçak 12.00 uçuşu. ” Duyduğum bu sesten sonra başıma bir ağrı girdi ve kendime geldiğimde her şey çok hızlı gelişmişti ve ben havaalanı koltuklarında oturuyordum. Bütün bu olanlar nasıl ve ne zaman gerçekleşti?
Benim uçağımın kalkmasına daha 2 saat varken ben bütün olayların şokunu atlatmaya çalışıyordum. Benim uçak biletimi kim ne zaman ayarlamış olabilirdi? Duyduğum ses kalın bir erkek sesiydi yüzünü tam olarak görememiş olsam da sesini hatırlıyorum. Ben bir yandan bu olanları polise anlatmalı mıyım diye düşünürken uçağımın saati geliyordu ve benim nereye gideceğim hakkında bir fikrim yoktu. Uçakların nereye uçtuğuna dair bilgi almak için etrafa bakar iken 212 numaralı uçağı bulmaya çalışıyordum. Tam listeye bakacak iken bir haber duyuruldu. ” Herkesin havaalanını acilen boşaltması rica olunur, 10 dakika sonra havaalanı kapanacaktır herkese iyi günler! ” Ben bu haberi duyduktan sonra gerçekten ne yapacağımı şaşırmıştım çünkü buraya nasıl geldiğimi ve nasıl geri gideceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ben havaalanı güvenliğini ararken bir anda bütün havaalanı boşalmış durumdaydı. Ben bir yandan bunun rüya olması için hayal kurarken saat 12.00′ ı çoktan geçmişti peki beni 12.00 da ne bekliyordu? Ben havaalanından çıkmak üzere iken yaklaşık 1.5 kilogram ağırlığında bir taşa çarptım yerden kalkacak iken omzumdan birisi tutup beni yerden kaldırdı ve beni kaldıran adama neler olduğunu soracakken adamın sesinin tanıdık geldiğini fark ettim ve kim olduğunu sordum. Bana kendinden bahsetmedi fakat benim ihtiyacım olan tek şey bir bardak suydu. Müsait bir yere doğru yürümeye başladık. Yaklaşık 30 dakika yürüdükten sonra bir parka geldik. Bu parkta neler olacağını öğrenmek için bir yandan heyecanlanırken bir yandan da kendime gelmeye çalışıyordum. Bu olan bitenleri dinlerken çok şaşırdım. Meğer o adam benim ilkokulda trafik kazasında vefat ettiğini düşündüğüm arkadaşımmış! Peki beni nasıl buldu? Yaklaşık 20 senedir görüşmüyoruz ve birbirimizden haber alamıyorduk. Beni nasıl bulduğunu sormuştum. Beni nasıl bulduğunu anlattı ve ben şok oldum. Biz ilkokulda en yakın arkadaş sayılırdık ve bizim anılarımızı yazdığımız bir defter vardı ben sağdan o soldan yazmaya başlardı. En ortada defteri saklayacaktık. Biz bu deftere adreslerimizi yazmıştık ev adresimi oradan ulaşmıştı ve bu hikayeye inanmak istemiyordum. Bugünkü uçak neden iptal edildi diye sorduğumda uçağı bizzat kendisinin iptal ettirdiğini söyledi. Beni seven bir dostum olduğuna sevinmiştim ve beraber evin yolunu tuttuk yolda anılarımıza değindik.
Bugün anladım ki insanların istemediği sürece yapamayacakları hiçbir şey yoktur. Herkes istediği sürece her şeyi yapabilir bu dostluk anısını unutmamak üzere bir günün sonuna geldik. Seni özlemişim eski dostum bana bu dersi verdiğin için teşekkür ederim. Gelecekteki umudumu korumaya devam ediyorum.